Witam ponownie po półrocznej przerwie. Opisałem wówczas zdradę mojej żony z szefem Turkiem. W sierpniu złożyłem pozew o rozwód z orzeczeniem o jej winie,wyjechałem do pracy do Holandii, odwiedzałem młodszego syna w Niemczech,spałem zimą w samochodzie pod blokiem podczas tych odwiedzin.Ale nie prosiłem żony o nocleg, a jej nie przyszło do głowy przynieść nawet koca, ani gorącej herbaty. Widziałem typa kręcącego się z wywalonym językiem koło "mojej żony",remontującego jej mieszkanie, pożyczającego przez pół roku auto, spędzającego święta w domu,który powinien być nasz wspólny,gdy ja tymczasem siedziałem w te święta z synami w samochodzie.Moje najsmutniejsze święta, najsmutniejszy Sylwester,zero skruchy z jej strony.Od młodszego syna usłyszałem tekst-Gdybyś był dobry dla mamy, to by cie nie zdradziła! Słowa 12-latka!Albo raczej słowa żony, wypowiedziane przez syna. Przejęty jej tok myślenia.Dziś byłem u psychologa, zaniepokojony młodszym synem, może pójść chłopak na stracenie.Zero autorytetów.Do tego pismo od adwokata żony, że albo rozwód bez orzekania o winie, albo z wyłącznej mojej winy! Że żona cierpi biedę, bo ja nie lożę na syna,że mało zarabia,że jestem nieudacznik nie potrafiący utrzymać rodziny. Ale w nastepnym zdaniu,że "skoro zarabiam 5 tys.,to mam płacić 1500 na młodszego syna.Żeby wyjaśnić do konca-powiedziałem jej ,że do momentu rozwodu ja utrzymuję starszego syna w Polsce, ona młodszego w Niemczech.Ale zasiłek rodzinny z Niemiec ,przysługujący starszemu, ma żona mu oddawać,bo to nie jej pieniądze!.A teraz zarzuca mi,że od lipca nie utrzymuję młodszego syna. Pierwszą rzeczą,po wymeldowaniu mnie w Niemczech, było załatwienie dofinansowania do mieszkania,bo zaczęło byc krucho ,jak mnie nie było.I wycieczki po jedzenie z darów-"bo wszyscy tak robią".No i oczywiście jestem złodziej, bo ukradłem jej notes z wyznaniami miłosnymi do kochanka. Trzeba naprawdę mieć tupet! Moja próba wstrząśnięcia żoną,żeby się opamiętała,spełzła na niczym.A jej "przyjaciółki-wyzwolone kobitki",utwierdzają ją ,że dobrze robi. Usłyszałem tylko tekst od żony,że nie jest stworzona do stałego związku!Jednoznaczna odpowiedź! Ja nie mam chęci babrać się w tym g....nie,ale jestem zmuszony wywlec wszystkie jej brudy przed sądem.Tak że żona nie skorzystała z szansy,nie powiedziała-przepraszam:nie powiedziała-spróbujmy jeszcze raz:nie powiedziała-żałuję! Mam jej notes, ewentualni świadkowie są w Niemczech, mogę ewentualnie odzyskać smsy z jej telefonu. Ale czuję upokorzenie,że musze to robić!I nie wiem,czy się nie poddam bez walki. W/g mojej Pani psycholog jestem idealistą, ale te moje ideały trzymały mnie w ryzach moralnych,czego w żaden sposób nie żałuje! Ale na walkę w sądach nie mam siły, i ochoty! Macie jakieś rozwiązanie? Pozdrawiam gorąco! Drewno