Moje małżeństwo było książkowym przykładem związku toksycznego. Niestety dopiero poniewczasie poczytałem sobie książek psychologicznych i zobaczyłem w jakim gównie siedziałem. Moja jeszcze-żona jest zakompleksioną kobietą z małej miejscowości, według samej siebie; "gruba", "tłusta", "z wielkimi cycami" które może "zarzucić na plecy" Seks często kończył się na: "przestań obmacywać mój tłuszcz" W p racy boi się by jej nie zwolnili. Jest menadżerem ale raz mówi, że od niej nic nie zależy (w pewnych aspektach tak jest) i jest tylko popychadłem, za chwile jak człowiek się zdezorientowany pyta co od niej zależy to oburzona rzuca, że przecież jest menadżerem. Dobrze ma opanowane techniki manipulacji. Jest w tym identyczna jak jej matka. Małżeństwo teściów wg mnie jest również toksycznym związkiem. 11 lat temu podczas mojego pobytu za granicą nawiązała romans i kontynuowała go po moim powrocie. Będąc za granicą popadłem w jakieś stany depresyjne tak, że po powrocie i jej manipulacji byłem tak rozchwiany emocjonalnie, że nie byłem wstanie podjąć racjonalnej decyzji i postanowiłem jej wybaczyć. Nigdy nie doszło jednak do pełnego wybaczenia. Z jej strony nie było szczerego żalu i chęci poprawy, zadośćuczynienia. Straciła wtedy pracę (myślę, że przez romans) i potrzebowała mnie. I tak się siłowaliśmy przez lata. Teraz jest menadżerem w prywatnym szpitalu, dobrze zarabia, dzieci są duże (chłopcy 14 i 9,5) Ja teraz zarabiam mniej niż ona. Od końca 2011 zafundowała mi taką huśtawkę emocjonalną miedzy nienawiścią (uderzyła mnie ale natychmiast oddałem) a dziś bym powiedział normalnym zachowaniem (broń boże czułością) tzn. wspólne malowanie mieszkania, organizacja komunii, wyjazd na wakacje, że byłem jak w amoku. Odkryłem moja żona miała romans jednocześnie z dwoma facetami. Czytałem SMS, mam bilingi ale nie mam skopiowanej treści tzn. mam przepisany do zeszytu jeden SMS (ale bardzo ważny) Skończyło się to myślami samobójczymi, listem pożegnalnym do synów. Wtedy poszedłem do psychiatry po leki. Żona wymanewrowała mnie z domu i obecnie mieszkam w hotelu pracowniczym. Niemniej myślę, że za ok. miesiąc będę miał dwupokojowe mieszkanie. Po wyprowadzce postanowiłem spoliczkować obu facetów. I to zrobiłem. Jeden z nich jest kolegą z prac żony. Ona twierdziła, że jest to jej najlepszy przyjaciel na świecie i każdemu życzyłaby takiego przyjaciela ale to tylko przyjaciel. Poszedłem kiedy był on w pracy a żony nie było i dałem mu w twarz niestety w osobnym pokoju ale głośno poinformowałem wszystkich co zrobiłem i dlaczego. Żona powiedziała mi później, że WSZYSCY oglądali nagranie z kamery i śmiali się ze mnie (sic!). Dodała jeszcze pytanie: "dlaczego mnie krzywdzisz?" (sic!) Czy to są jakieś światy równoległe które przypadkiem się zazębiły?!!!!! Niemniej jestem już po rozwodzie emocjonalnym. Gdyby nie synowie nie odzywałbym się w ogóle do żony. Nie mam takiej potrzeby. Nic do niej nie czuje. Żal mi tylko lat spędzonych z osobą która nie potrafiła mnie kochać. Pytanie czy wziąć rozwód prawny. Plusem obecnej sytuacji jest to, że mam nieograniczony dostęp do synów. Mogę przychodzić do ich domu kiedy chcę. I tak po prawdzie nie ma prawnych możliwości mnie stamtąd usunąć. Jestem tam ciągle zameldowany. Nie ma potrzeby podziału majątku. To jest trochę u nas skomplikowane. Moja mama mieszkała w wielkim mieszkaniu komunalnym a my w małym własnościowym. Zrobiliśmy więc switch - oczywiście nieformalnie. Posiadamy również drugie mieszkanie - w tym właśnie mam zamiar zamieszkać. Rozwód skomplikował by to. Z drugiej strony mam ochotę zakończyć ten związek. Wiem, że nie ma najmniejszych nadziei na dalsze wspólne życie. Stan zawieszenia, niejasności. Może to też chęć jakiegoś odegrania się na żonie. Rozwód chciałbym przeprowadzić z jej winy. Dowodów wprost nie mam ale myślę że znaleźli by się świadkowie. Chciałbym też by synowie mieszkali ze mną ale nie wiem czy bym to uzyskał. Co myślicie na ten temat?