Witam, postanowiłem opisać krótko moją historię, gdzyż cięzko mi i niestety nikt nie jest w stanie mi pomóc w tej sytuacji. Trochę poczytałem ten portal i naprawde uważam, ż jest to dobre miejsce na krótkie zwierzenie. Może znajdzie się ktoś kto ułatwi przejście mi przez te cierpienie. Jesteśmy małżeństwem od 4 lat i mamy wspaniałą córeczkę, swieżo wyremontowane mieszkanie i do tej pory nasze życie było cudowne, wręcz uważałem sie za szcześćiarza. Moja żona jest młodą, bardzo atrakcyjną kobietą i byłem dumny i szczęśliwy. Niestety w krótkim czasie z najbardziej szczęśliwego faceta na świecie stałem się jednym z najbardziej nieszczęśliwych... Po długim remoncie mieszkania wprowadziliśmy się w marcu i do wakacji było wspaniale. Ja mam prace, żona od wakacji też zaczeła pracować i nic tylko się cieszyć i budować nasze wspólne ciepło. Konsekwencją jej pracy było wracanie zmęczona późno do domu, między nami dziecko, więc siłą rzeczy zabrakło od wakacji między nami troszke bliskości (tu upatruje swoją winę w tej historii, gdzyż za mało się starałem, adorowałem itd.) Gdzieś to wyczuwałem, lecz w podświadomości mówiłem sobie - spokojnie, mamy czas, wszystko nadrobimy. Żona żeby móc robić karierę w pracy od wrześcnia poszła do szkoły na mgr. i tu zaczoł sie problem. Jak sie później okazało poznała na uczelni faceta. O tym, że psuje sie w naszym związku powiedziała mi w połowie października i nagle otworzyły mi się szeroko oczy i zacząłem sie o nasz zwiażek starać do granic swoich możliwości, lecz natrafiałem na zimny głaz i nie rozumiałem dlaczego. Były kwiaty, adoracja, namowy na częstszy sex. Czułem jednak, że ona sie odemnie oddala coraz bardziej. Trwało to do połowy grudnia i w końcu powiedziałem sobie, że musi być jakiś tego powód. Sprawdziłem bilingi i okazałosie,że jeden numer przewija się nonstop od końca września. SMS rano jak wychodziłem do pracy, rozmowy jak wychodziłem z domu na zakupy, rozmowy w czasie pracy i tak prawie codziennie. Przeprowadziłęm z nią rozmowę i powiedziała mi, że to kolega ze szkoły, który ma podobne problemy co ona i tak sobie z nim utzrymuje kontakt ale przestanie, bo jej na nim nie zależy. Niestety to nie jest sytuacja, gdzie wystarczy skasować nr i powiedzić nie dzwon do mnie i nie pisz, bo widują sie praktycznie w każdy weekend, piątek i sobota w szkole. On sie w niej zakochał, zaproponował żeby sie z dzieckiem do niego wyprowadziła a w niej rownież pojawiło sie do niego jakieś uczucie. Zaczęła na poważnie zastanawiać sie nad wyprowadzko a dla mnie to był szok jak uświadomiłem sobie, że mogę stracić ją i córkę. Przestałem sypiać, jeść, popadałem ze skrajności w skrajność. Albo starałem sie jak głupi albo reagowałem nerwowo mówiąc żeby sie wyprowadziła jak tak bardzo chce, pomimo że tego nie chciałem i nie chce nadal. Ona powiedziała, że nie wie czego chce i potrzbuje czasu. Do mnie coś czuje a do niego również i nie wie co ma zrobić i jak by mogła cofnąć czas to by sie nie zaangażowała ale to zabrneło za daleko. Powiedziała , że straciła do mnie pocią seksualny i traktuje mnie jak brata, że może to sie zmieni ale na chwile obecną nie umie nic z tym zrobić. Ponoć nic więcej między nimi nie zaszło, tylko kawa i spacery, że nadaja na tych samych falach tak jak by znali sie od zawsze. Cięzko mi wierzyć, choć bardzo bym chciał, żę do niczego nie doszło. Ona zawsze była osobą, która brzydziła sie zdradą swoich znajomych i powiedziała, że póki jest ze mną nie mogła by mi tego zrobić. Wariuje na samą myśl, że mógłby ją mieć kto inny. Aktualnie widzę drobną poprawe w jej zachowaniu w stosunku do mnie ale czuje i widzę, że w jej głowie jest również on. Zyje jak na huśtawce. Spędzamy ze sobą czas w tygodniu i w niedziele, natomiast w weekend jak jedzie do szkoły bedzie on a jak powiedziała nie jest w stanie mu powiedzieć żeby sie odczepił. Musi sama zdecydować a nie potrafi. Pozostajemy w normalnych relacjach, rozmawiamy, potrafimy żartować, jest jakieś tam przytulanie, pocałunki na powitanie ale nie jest to narmalna sytuacja i nie jest już jak dawniej. Co do sexu zaproponowałem, że skoro nie może sie odblokować to zróbmy to dla zabawy, dobrego samopoczucia itd. Powiedziała ze ok ale jak sama bedzie chciała. Serce mi pęka, bo czuje że ją starciłem w dużym stopniu. Co robić?, jak sie zachowywać wobec niej i tej całej sytuacji? Poradzcie, bo nie wiem gdzie szukać pomocy. Cięzko mi cholernie i nie umiem sie odnaleść w tej sytuacji. Własnie się dowiedziałem, że dzwonił do niej rano ale nie odebrała, bo się kąpała i nie słyszała, czyli nie jest w stanie sama tego zakończyć.