Logowanie
Nie zarejestrowny?
Kliknij tu by się zarejestrować.
Kliknij tu by się zarejestrować.
Zapomniałeś hasła?
Zamów nowe tutaj.
Zamów nowe tutaj.
Rozwód jak wojna 2 Rozwód jak wojna Ostrzeżenia - forum ogólne Użytkownik RozwojZUchem Relatywizowanie aspołecznych ...| Rozwód jak wojna 2 |
[0] |
belzebub
DzieciakSalut
Forgotten
@hurricane katias mrokze naniby1 nero38 parasol
pyra qbazag rru1 st-krzy szalona20122012 zagubiona25| whiteangel | 20. Kwiecień |
| grzegorz28 | 20. Kwiecień |
| Starbuck | 20. Kwiecień |
| oszustka | 20. Kwiecień |
| rafex | 20. Kwiecień |
Crusoe |  |
|
bardzo smutny | 00:07:12 |
|
#
poczciwy | 01:39:26 |
|
zona Potifara | 01:57:55 |
|
BartekP | 02:28:33 |
Witam. Pomóżcie bo nie wiem jak żyć... 5 tygodni temu rozstałam się z facetem, z którym byłam 3 lata. Kochałam go bardzo, pomogłam wyjść z depresji ( gdy się poznaliśmy był bez pracy i z poważnymi kłopotami osobistymi, nadmienić trzeba, że pracę stracił na skutek romansu z jedną z uczestniczek szkolenia, które jako trener w jednym z banków prowadził. Jeden z mężów nie wytrzymał i opisał sprawę samemu prezesowi). pokochała go dwójka moich dzieci z poprzedniego małżeństwa i ...ja...( dziś zastanawiam się na podstawie czego ja chciałam budować ten związek? nie wiem... facet miał już wcześniej 2 żony i oba małżeństwa rozpadły się z tego samego powodu...z powodu jego zdrad, podwójnego życia). W lipcu dowiedziałam się, że ma 1,5 roczny romans z....koleżanką z pracy...mężatką z 3 dzieci ( sytuacja się powtórzyła, dodać trzeba, że on jest kierownikiem a ona jego podwładną a więc ponownie nie zachował podległości służbowej...w oddziale aż huczy, w mieście podobnie, ja wiem, jej mąż i cała jej rodzina też wie i nikt z tym nic nie robi... ). w lipcu wyprowadził się z domu ale gdy okazało się, że ona nie odejdzie od męża prosił, pisał, bardzo chciał wrócić do domu, do mnie, do dzieci....zgodziłam się bo go kochałam, uwierzyłam w to co mówił-wiem,że naiwnie-ze ten związek jest już skończony, wiedziałam też, że będzie to trudne dla mnie w sytuacji gdy nadal razem pracują...zapewniał mnie, że łączą ich tylko stosunki służbowe ale ja nie zaufałam mu do końca, czułam gdzieś tam, że sprawa nie jest zakończona i nie pomyliłam się...nie skończyli tego nawet na moment....gdy przeczytałam ich maile do siebie wyrzuciłam go a w zasadzie zrobił to mój 15-letni syn...wiem, że ona jeszcze mieszka z mężem, który chyba chce przeczekać sytuację bo nie robi z tym nic...kocha ją chyba jakąś szaleńczą miłością i boi się o dzieci...nadmienię, że ich dzieci też wiedzą, że ich mama zakochała się w innym facecie...do banku ponoć przychodzą wycieczki złożone z jej rodziny i głośno wyzywają i ją i jego...nikt nie reaguje na to co się dzieje w oddziale...ja nie chcę tego robić bo jest mi winien sporo pieniędzy i jeśli straci pracę to mogę się pożegnać z odzyskaniem pieniędzy...
oszukują wszystkich..ona uspokoiła męża na tyle, że uwierzył że już nic między nimi nie ma....a ja wiem, że dziś są razem w Gdańsku, ona powiedziała, że jedzie na szkolenie, on wziął zwolnienie, żeby nikt nie podejrzewał, że są razem i świetnie się razem pewnie bawią planują wspólną przyszłość....jestem prawie pewna, że on rozbije tą 5 osobową rodzinę...
mam do niego żal...już nawet nie o to, że się zakochał i ze oszukiwał mnie wiele miesięcy ale za to, że wrócił, że dał nadzieję na jakąś normalność mnie i moim dzieciom....
jakim trzeba być człowiekiem, żeby robić takie rzeczy innym, którzy go kochali, powiecie, że powinnam się cieszyć, że go wyrzuciłam....zgadza się...wiem, że to facet bez skrupułów moralnych, bez kręgosłupa moralnego...oszust, który mnie zwyczajnie wykorzystał ale....jest mi ciężko...smutek i żal nie pozwalają mi normalnie funkcjonować, płaczę, tęsknię, zamiast myśleć o nim jak o zwykłej łajzie ja...przypominam sobie te cudne momenty z naszego życia...wiem, że powinnam go znienawidzić ale nie potrafię...nie ma we mnie tego uczucia i nigdy nie było względem nikogo. dwa dni temu wylądowałam na sorze z podejrzeniem zawału....okazało się na szczęście, że to jakieś objawy psychosomatyczne związane z sytuacją, w której się znalazłam....
szaleję z rozpaczy...nie jestem w stanie opiekować się dziećmi, nie gotuję, ńie pomagam w lekcjach....nie robię nic...byłam u psychiatry, zapisał mi pramolan ale...chyba nie pomaga...pomóżcie
jak się otrząsnąć, jak stanąć na nogi, jak odzyskać równowagę psychiczną.... nie mam pojęcia.... nie umiem już żyć a poczucie krzywdy i żalu jest tak duże, że zaćmiewa wszystko inne.........