Logowanie
Nie zarejestrowny?
Kliknij tu by się zarejestrować.
Kliknij tu by się zarejestrować.
Zapomniałeś hasła?
Zamów nowe tutaj.
Zamów nowe tutaj.
Rozwód jak wojna 2 Rozwód jak wojna Ostrzeżenia - forum ogólne Użytkownik RozwojZUchem Relatywizowanie aspołecznych ...| Rozwód jak wojna 2 |
[0] |
benia34 Darecki grzegorz28 mocca oszustka
pogorzelec rafex Shoggies Starbuck whiteangel WislawWozniak| martunia35 | 21. Kwiecień |
| nika310 | 21. Kwiecień |
| Pawel42 | 21. Kwiecień |
| orgo25 | 21. Kwiecień |
| telawiwjafa | 21. Kwiecień |
 #
poczciwy | 00:11:17 |
|
BabaYaga | 00:18:27 |
|
bardzo smutny | 00:39:36 |
|
Roszpunka1988 | 02:17:48 |
|
zona Potifara | 09:37:37 |
Witam wszystkich.
Poniżej historia, jakich wiele..
Mojego faceta poznałam na jednym z popularnych portali randkowych. Oboje szukaliśmy tylko romansu, ale niedługo potem zaangażowaliśmy się na tyle, żeby stworzyć związek. Po kilku miesiacach zamieszkaliśmy razem (ja,on i moje dziecko). Nigdy wcześniej nie zakochałam się w nikim tak szybko, był odpowiedzialny, uroczy, dowcipny, inteligentny. Zaangażował się w wychowanie mojego syna, przykładniej niż biologiczny ojciec, utrzymywał nas przez jakiś czas, kiedy straciłam pracę, pocieszał w trudnych chwilach, wspierał.. Pewnego dnia, kiedy chciałam sprawdzić swoją pocztę, otworzyła mi sie jego poczta, zapomniał sie wylogować. Lista odebranych wiadomości od razu rzuciła mi się w oczy - były to wiadomości z randkowej skrzynki portalu na którym my się poznaliśmy. Przejrzałam je po kolei, rzecz jasna. Był tam jego login, więc odszukałam jego profil (kiedy zobaczyłam jego treść, przetarłam oczy ze zdziwienia, nie wierzyłam w to co widzę). Na poczcie była też korespondencja z pewną dziewczyna, jej zdjęcia ukazujące wszystkie kobiece atrybuty.. Z treści rozmów wynikało, iż spotkali się tylko raz, pogadali, potem ona się nie odezwała. Kiedy tak patrzyłam na to wszystko, miałam poczucie nierealności. Tak, jakby to wszystko nas nie dotyczyło. Myślałam sobie: to jakaś pomyłka, nieporozumienie, zły sen. Byłam tak pewna jego uczciwości, naszego dopasowania, że nie mogłam w to uwierzyć. Myśli galopowały jak spłoszone konie. Skąd? Dlaczego? Daty wskazywały na to, iż założył sobie ten profil 4 miesiące po tym, jak się poznalismy - wtedy jeszcze nawet nie mieszkaliśmy razem. Cały ten okres sprzed odkrycia faktu posiadania cholernego profilu wspominam jako sielankę a tu taka niespodzianka.. Jeszcze tego samego dnia dałam znać, że wiem. Pojechałam na zajęcia na uczelnię, jak gdyby nigdy nic.. Po powrocie zastałam zestresowanego złoczyńcę, pijacego piwo i palącego papierosa za papierosem. Skrucha i żal wprost biły z jego oczu. Mina zbitego psiaka mówiła sama za siebie - aha, żałuje. Długo przepraszał i prosił o kolejną szansę, tłumaczył, że to głupi sposób na podbudowanie sobie własnego ego, obiecywał, że więcej tego nie zrobi. Uwierzyłam, a jakże. Kochałam a poza tym mając na względzie wszystkie jego wspaniałe cechy, byłam przekonana, że to tylko chwilowe zaćmienie umysłu - w końcu jesteśmy tylko ludźmi, każdemu może zdarzyć się chwila słabości. Moje zaufanie do niego było jednak nieco nadwyrężone, więc co jakiś czas sprawdzałam portal pod kątem jego na nim obecności. Po pewnym czasie odkryłam, że założył sobie kolejny profil. Żeby potwierdzić swoje wątpliwosci ( w końcu nie podpisał sie tam imieniem i nazwiskiem), ja założyłam fikcyjny i zaczepiłam go. Dał sie złapać jak rybka na haczyk. Kiedy uświadomiłam mu, że ta cycata, napalona blondynka z którą tak namiętnie korespondował to ja, był bardzo zaskoczony. Tak bardzo, że nie wiedział co powiedzieć. Nie będę się tu nadto rozpisywać. Dość powiedzieć, że kiedy echa awantury o drugi profil przycichły, założył sobie trzeci, z którego treści wynikało, że potrzebuje ekscytacji, bo stary juz jest ( tak na marginesie, -ma 38 lat). W przypływie wisielczego humoru, pomyślałam, że zacznę sie przyzwyczajać do tych profili a nawet pomogę mu szukać odpowiednich kandydatek, bo biedaczkowi kiepsko szło - żadnej z poznanych tam niewiast nie zawlókł do łózka (tego jestem pewna). Cóż.. Wygląda na to, że tylko ja na niego lecę. A raczej wyglądało.. ponieważ.. i tu niespodzianka.. założył sobie profil numer cztery : ) Tak, drodzy Państwo, jego upór jest godny podziwu. Tyle, że moja cierpliwość się skończyła. Tak sobie tu żartuję, tymczasem ból za każdym razem, kiedy odkrywałam dowody nielojalności rozsadzał serce.. Tym razem chyba łowy były udane, choć nie mam już ochoty tego sprawdzać. Mam dość. Kochałam (i kocham nadal - nie mogę znaleźć wyłacznika..), dbałam, sprawiałam rozkosz podniebieniu i okolicom lędźwi.. To jakiś paradoks, może mi ktoś wyjaśni: mam większy temperament, niż mój Niewierny, jestem otwarta na nowe doznania, uwielbiam kusić, uwodzić, urozmaicać.. Czego on u diabła w takim razie szukał, skoro to wszystko o czym marzą faceci, miał w domu??? Chyba sama jestem sobie w stanie odpowiedzieć na to pytanie, nowa, świeża dupa smakuje lepiej. Po prostu. Związek ze wspaniałymi perspektywami poszedł w piździec, bo samcowi nie chciało się zapanować nad instynktem.. Tak swoją drogą.. Nie uważacie, że skoro człowiek jest w stanie zapanować nad instynktem przetrwania - najsilniejszym z instynktów, to powinien również nad słabszym - rozmnażania się? Od czego ma szare komórki? Podsumowując: jestem w dołku głębokim jak Rów Mariański. Co czuję? Rozpacz - bo oszukał kolejny raz a do tego pokazał jak bardzo ma mnie gdzieś, bezsilność i złość- bo nic się nie zmieni, poczucie beznadziei - bo z tak kiepską pensją jaką co miesiąc odbieram nie jestem w stanie utrzymać siebie, dziecka i jeszcze wynająć mieszkania. Ale w tym wszystkim najgorsze jest to, że moje dziecko tak się do drania przywiązało, że przeżyje rozstanie o wiele gorzej niż ja. I tu jest odpowiedź na pytanie: dlaczego ta idiotka nie zostawiła go po pierwszym wyskoku? Nawet teraz, kiedy już jestem zdecydowana na rozstanie, co jakis czas kiełkuje w głowie myśl: zostań, nie mów mu, że wiesz, może będzie lepiej, może mu klepki powskakują na miejsce, może w końcu doceni skarb jaki mu się trafił, może wkrótce sie oswiadczy i będziemy żyli długo i szczęśliwie.... Do czorta, zagalopowałam się. Wezwijcie policję, komuś tu gwizdnęli rozum...
Jaki morał z tej historii? Nie wszystko złoto, co sie świeci... Ale jak, do diaska, oddzielić "ziarno" od "plew" (nie obrażajcie się, Panowie na to porównanie)? Jak zaufać kolejnemu kandydatowi na Rycerza, skoro Niemal Ideał, okazał się Nikczemną Kanalią? Skoro wieść gminna niesie, że niemal wszyscy mężczyźni zdradzają, może lepiej kupić sobie misia, polarową piżamkę i wibrator? A tak poważnie, gdzieś tam w tunelu widać światełko i od nas samych zależy jak szybko do niego dotrzemy..
Pozdrawiam ciepło Zdradzane i Zdradzanych.