Jesteśmy małżeństwem od 15 lat. Mamy dwóch synów, stoimy dobrze finansowo, mamy dom, żona nie gotuje mi obiadów, nie musi robić zakupów, przejmować się czymkolwiek, wszystko wziąłem na swoje barki. DO momentu urodzenia pierwszego syna było nam bardzo dobrze. Po powrocie macierzyńskiego, żona trafiła do nowej firmy w nowe towarzystwo rozwódek, i kobiet które zdradzały mężów, miały romanse z innymi facetami. Nie było tam kobiet ze szczęśliwych rodzin. Po jakimś czasie zauważyłem standardowe zmiany u mojej zony: unikanie seksu, pisanie mnóstwa sms’ów, kasowanie historii na gg, w telefonie etc. Okazało się że jest zakochana w jakimś facecie z którym się nie widziała, lecz regularnie pisali/rozmawiali ze sobą, wyznawali sobie miłość. Miało też dojść do spotkania ale (chyba) temu zapobiegłem. Po jakimś czasie stwierdziła że bierze rozwód, może nawet zostawić dziecko bo chce sobie ułożyć życie z kimś innym. Błagałem na kolanach, płakałem, i łgałem żeby została. Była nieugięta ale nie odchodziła chyba dlatego że straciłaby finansowo i na wygodnictwie. Niestety dalej siedziała na czatach i było to samo: nocne smsy i rozmowy, wyznania miłości innym facetom itd. Po jakimś czasie znalazła sobie jednego na stałe w którym zakochała się i ich kontakt (wirtualny) trwał ponad dwa lata. Była na tyle sprytna że komunikowała się z pracy lub w nocy gdy spałem. Ja głupi uwierzyłem że już wszystko naprawione, że zerwała z tym, postaraliśmy się o drugie dziecko. Od tego czasu minęło 7 lat niestety nie było tak pięknie i miło jak na początku naszego małżeństwa, ale dało się żyć. Były kłótnie i wyraźne sygnały od niej „zostałam z Tobą tylko dlatego że nikt mnie nie chciał”, „po 4 latach małżeństwa jest tylko przyzwyczajenie”, wielkokrtonie podczas awantur wyzywał mnie, kilka razy uderzyła i dwukrotnie groziła nożem. Ja ciągle miałem klapki na oczach i byłem w niej zakochany, wszystko co robiłem było dla naszej rodziny. Ostatnio zacząłem analizować nasze życie, drążyć jej historię i sama się przyznała że spotykała się w „realu” z jednym z „internetowych przyjaciół” i mnie z nim zdradziła. Zrobiła to w ohydny sposób, w jaki ze mną nigdy nie chciała tego zrobić. Do tego zrobili to bez zabezpieczeń. Chciała z nim zostać i być na stałe, ale on ją olał bo nie chciał się pakować w stały związek z mężatką z dziećmi. Okazało się że nawet jak była w ciąży i po urodzeniu drugiego dziecka nadal z nim pisała i była w nim zakochana. Gdy się dowiedziałem o zdradzie, cały mój świat runął w gruzach bo przejrzałem na oczy i zobaczyłem że de facto ona od 7 lat mnie nie kocha, zdradziła mnie fizycznie i wielokrotnie psychicznie. Pozostała ze mną tylko ze względu na wygodnictwo. Na boku i tak robiła swoje a ze mną miała zapewniony dom, pieniądze, nie musiała nic robić poza opieką nad dziećmi. Powiedziałem że od niej odchodzę skwitowała to „rób co chcesz”. Ja niestety za bardzo nie potrafię od niej odejść bo pomimo wszystkiego, boli mnie że nie walczy o mnie. Po prostu mnie nie kocha. I wiem że jak z nią zostanę to wcześniej czy później znajdzie innego „na boku”. Dla mnie najważniejsze są dzieci ale już się pogodziłem że być może od nich odejdę i będę widywać tylko w weekendy. Przeraża mnie świadomość że ona znajdzie sobie innego i dzieci będą mieszkać z innym facetem u jej boku. I nie wiem co robić, odejść na stałe czy z nią zostać… Odejdę to stracę dzieci, zostanę to zwariuję bo pragnę kogoś kochać z odwzajemnieniem. A jak kochać kogoś kto przez wiele lat kochał się w innych facetach i w dodatku mnie zdradził? Trochę chaotycznie to opisałem ale chyba rozumiecie ;-)