Logowanie
Nie zarejestrowny?
Kliknij tu by się zarejestrować.
Kliknij tu by się zarejestrować.
Zapomniałeś hasła?
Zamów nowe tutaj.
Zamów nowe tutaj.
Rozwód jak wojna 2 Rozwód jak wojna Ostrzeżenia - forum ogólne Użytkownik RozwojZUchem Relatywizowanie aspołecznych ...| Rozwód jak wojna 2 |
[0] |
belzebub
DzieciakSalut
Forgotten
@hurricane katias mrokze naniby1 nero38 parasol
pyra qbazag rru1 st-krzy szalona20122012 zagubiona25| whiteangel | 20. Kwiecień |
| grzegorz28 | 20. Kwiecień |
| Starbuck | 20. Kwiecień |
| oszustka | 20. Kwiecień |
| rafex | 20. Kwiecień |
Mari1999 | 02:13:00 |
|
bardzo smutny | 05:40:21 |
|
makasiala | 07:10:19 |
|
Julianaempat... | 08:36:16 |
|
Matsmutny | 09:51:32 |
Dziewczyny przeczytajcie i proszę pomóżcie mi to zrozumieć, albo otwórzcie mi szeroko oczy bo może moje są zamknięte na wszystko. Mąż mnie zdradzał pół roku, koszmar naprawde... Same wiecie, ale dałam mu szanse. D. pracuje za granicą, tamta suka ma jego numer zagraniczny i miała jego skype. Kazałam mu oczywiście zmienić numery i wszelkie namiary. Zmienił skype, ale numer kom pozostał. W ostatnich dniach stycznia byłam w szpitalu, operacja bo ciąża była pozamaciczna, kolejny koszmar... Nie bede o tym wcale pisała bo nawet sie nie da... Teraz do sedna w piątek tydzień temu siedziałam ze znajomymi przy drinku i dostałam sms od tej suki z pytaniem jak tam po szpitalu... Zamurowało mnie!!! Skąd ma mój nr kom, który zmieniłam bo wypisywała do mnie różne rzeczy, ale najbardziej mnie zastanowiło skąd wiedziała o moim pobycie w szpitalu!? Od tamtej pory jest cisza, ale do D. też suka zadzwoniła twierdząc, że to ja ją nachodze smsami. D. zareagował gwałtownie, ale twierdził, że nie chce jej znać, że to nie on powiedział, że nie wiem kto itd. Wyglądał na naprawde wkurzonego na nia, ale... Dzisiaj już tak nie było, tajemnicze sms o 21 podobno od klienta, podczas naszej rozmowy na skype, powiadomienie o czacie z inna osobą i kiedy zapytałam o wszystko to zareagował bardzo gwałtownie... Czy słusznie podejrzewam, że dalej kwitnie romans? Nie bede ukrywała i przyznam się, że często mu wypominam zdrade... Nie jestem przy tym delikatna... Dziewczyny pomocy bo chyba znowu daje sie mamić temu czlowiekowi!!!
Jesteśmy małżeństwem od 15 lat. Mamy dwóch synów, stoimy dobrze finansowo, mamy dom, żona nie gotuje mi obiadów, nie musi robić zakupów, przejmować się czymkolwiek, wszystko wziąłem na swoje barki.
DO momentu urodzenia pierwszego syna byÅ‚o nam bardzo dobrze. Po powrocie macierzyÅ„skiego, żona trafiÅ‚a do nowej firmy w nowe towarzystwo rozwódek, i kobiet które zdradzaÅ‚y mężów, miaÅ‚y romanse z innymi facetami. Nie byÅ‚o tam kobiet ze szczęśliwych rodzin. Po jakimÅ› czasie zauważyÅ‚em standardowe zmiany u mojej zony: unikanie seksu, pisanie mnóstwa sms’ów, kasowanie historii na gg, w telefonie etc. OkazaÅ‚o siÄ™ że jest zakochana w jakimÅ› facecie z którym siÄ™ nie widziaÅ‚a, lecz regularnie pisali/rozmawiali ze sobÄ…, wyznawali sobie miÅ‚ość. MiaÅ‚o też dojść do spotkania ale (chyba) temu zapobiegÅ‚em. Po jakimÅ› czasie stwierdziÅ‚a że bierze rozwód, może nawet zostawić dziecko bo chce sobie uÅ‚ożyć życie z kimÅ› innym. BÅ‚agaÅ‚em na kolanach, pÅ‚akaÅ‚em, i Å‚gaÅ‚em żeby zostaÅ‚a. ByÅ‚a nieugiÄ™ta ale nie odchodziÅ‚a chyba dlatego że straciÅ‚aby finansowo i na wygodnictwie. Niestety dalej siedziaÅ‚a na czatach i byÅ‚o to samo: nocne smsy i rozmowy, wyznania miÅ‚oÅ›ci innym facetom itd. Po jakimÅ› czasie znalazÅ‚a sobie jednego na staÅ‚e w którym zakochaÅ‚a siÄ™ i ich kontakt (wirtualny) trwaÅ‚ ponad dwa lata. ByÅ‚a na tyle sprytna że komunikowaÅ‚a siÄ™ z pracy lub w nocy gdy spaÅ‚em. Ja gÅ‚upi uwierzyÅ‚em że już wszystko naprawione, że zerwaÅ‚a z tym, postaraliÅ›my siÄ™ o drugie dziecko. Od tego czasu minęło 7 lat niestety nie byÅ‚o tak piÄ™knie i miÅ‚o jak na poczÄ…tku naszego małżeÅ„stwa, ale daÅ‚o siÄ™ żyć. ByÅ‚y kłótnie i wyraźne sygnaÅ‚y od niej „zostaÅ‚am z TobÄ… tylko dlatego że nikt mnie nie chciaÅ‚”, „po 4 latach małżeÅ„stwa jest tylko przyzwyczajenie”, wielkokrtonie podczas awantur wyzywaÅ‚ mnie, kilka razy uderzyÅ‚a i dwukrotnie groziÅ‚a nożem. Ja ciÄ…gle miaÅ‚em klapki na oczach i byÅ‚em w niej zakochany, wszystko co robiÅ‚em byÅ‚o dla naszej rodziny.
Ostatnio zaczÄ…Å‚em analizować nasze życie, drążyć jej historiÄ™ i sama siÄ™ przyznaÅ‚a że spotykaÅ‚a siÄ™ w „realu” z jednym z „internetowych przyjaciół” i mnie z nim zdradziÅ‚a. ZrobiÅ‚a to w ohydny sposób, w jaki ze mnÄ… nigdy nie chciaÅ‚a tego zrobić. Do tego zrobili to bez zabezpieczeÅ„. ChciaÅ‚a z nim zostać i być na staÅ‚e, ale on jÄ… olaÅ‚ bo nie chciaÅ‚ siÄ™ pakować w staÅ‚y zwiÄ…zek z mężatkÄ… z dziećmi. OkazaÅ‚o siÄ™ że nawet jak byÅ‚a w ciąży i po urodzeniu drugiego dziecka nadal z nim pisaÅ‚a i byÅ‚a w nim zakochana.
Gdy siÄ™ dowiedziaÅ‚em o zdradzie, caÅ‚y mój Å›wiat runÄ…Å‚ w gruzach bo przejrzaÅ‚em na oczy i zobaczyÅ‚em że de facto ona od 7 lat mnie nie kocha, zdradziÅ‚a mnie fizycznie i wielokrotnie psychicznie. PozostaÅ‚a ze mnÄ… tylko ze wzglÄ™du na wygodnictwo. Na boku i tak robiÅ‚a swoje a ze mnÄ… miaÅ‚a zapewniony dom, pieniÄ…dze, nie musiaÅ‚a nic robić poza opiekÄ… nad dziećmi. PowiedziaÅ‚em że od niej odchodzÄ™ skwitowaÅ‚a to „rób co chcesz”. Ja niestety za bardzo nie potrafiÄ™ od niej odejść bo pomimo wszystkiego, boli mnie że nie walczy o mnie. Po prostu mnie nie kocha. I wiem że jak z niÄ… zostanÄ™ to wczeÅ›niej czy później znajdzie innego „na boku”. Dla mnie najważniejsze sÄ… dzieci ale już siÄ™ pogodziÅ‚em że być może od nich odejdÄ™ i bÄ™dÄ™ widywać tylko w weekendy. Przeraża mnie Å›wiadomość że ona znajdzie sobie innego i dzieci bÄ™dÄ… mieszkać z innym facetem u jej boku.
I nie wiem co robić, odejść na staÅ‚e czy z niÄ… zostać… OdejdÄ™ to stracÄ™ dzieci, zostanÄ™ to zwariujÄ™ bo pragnÄ™ kogoÅ› kochać z odwzajemnieniem. A jak kochać kogoÅ› kto przez wiele lat kochaÅ‚ siÄ™ w innych facetach i w dodatku mnie zdradziÅ‚?
Trochę chaotycznie to opisałem ale chyba rozumiecie ;-)
Pierwszy raz zalogowałam się na jakimkolwiek portalu, w dodatku jest to portal dla zdradzonych osób, a ja nie wiem, czy zostałam zdradzona... nie wiem, raz myslę, że tak, innym razem, że to niemożliwe.
Może od początku. Poznałam Pana A. prawie półtora roku temu, był wtedy w innym związku, a ja byłam sama. zaczęliśmy się kumplować, z czasem przyjaźnić, potem ja się w nim zakochałam. Pierwsza rzeczą, jaką mi o sobie powiedział, to to, że ma dziewczynę, wiedziałam o tym, a pomimo tego dałam się ogarnąć uczuciu. pewnego razy wylądowalismy w lóżku, mieliśmy romans, potem on ją zostawił i był, nadal jest ze mną.
Ta dziewczyna to istne piekło, jeszcze jak byli razem, pokazała na co ją stać. Na początku naszego związku było okej, byliśmy szczęsliwi, cieszyliśmy się sobą, ona tez z kimś była, schody zaczęły się pojawiać, kiedy zaczęła znowu być sama.
Mój chłopak nie mówił mi o tym, że utrzymują kontakt, bo wiedział, że jej nie znoszę i nie chciał mnie denerwować, ja z kolei nie mogę mieć pretensji o to, że rozmawia z dziewczyną, z którą był 2 lata.
Pierwszy raz zadzwoniła do mnie dzień przed świętami Bożego narodzenia, żeby mi powiedzieć, że regularnie się spotykają, ze on mnie z nią zdradza itd. I prosiła, żebym mu tego nie mówiła. Powiedziałam, zaprzeczył, był zły, ze ona takie coś rozgaduje.
Drugi raz zadzwoniła dwa dni temu, w Walentynki, kiedy byliśmy z Panem A. w pracy (pracujemy i studiujemy razem). Napisała mi, że mam mu nic nie mówic, tylko wyjść pod pretekstem, że idę do sklepu i podejśc do jego samochodu, bo zostawiła tam prezent, który od niego rano z okazji walentynek dostała.
Powiedziałam mu o tym, bardzo się wkurzył, napisał jej SMSa, że ma wypier***** i dać nam w końcu święty spokój, niczego nie psuć, odwalic się i wtedy zaczęło się piekło.
Zaczęła pisac do mnie i do niego ze zdwojoną siła, cały czas stojac pod biurem, w którym pracujemy. Pokazywaliśmy sobie wszystkie SMSy, w których zaczely pojawiać się groźby typu 'jeszcze tego pozałujesz'.
Nie odpisywaliśmy. Mi pisała, że on mnie zdradza, jest nielojalny, że nie zasługuje na niego itd. a jemu, że zawsze będzie go kochać, życzy mu szczęścia, pisze, że będzie na niego czekac. Czy to normalne?
Wczoraj wieczorem napisała mu, że obawia się, że jest z nim w ciąży (nie są ze sobą od 9 miesięcy, bo on jest ze mną!) Dzisiaj, że wykryli jej dwa torbiele i że potrzebuje jego wsparcia, że tak dobrze było im razem, że przecież nie może być w ciąży, bo uważali. On pokazuje mi każdego SMSa, daje telefon do ręki, żebym wiedziała, mówi, że ona jest nienormalna, że można spodziewać sie po niej wszystkiego itd.
Przyniosła nam do biura prezenty, które od niego dostała na święta, walentynki, nic nie rozpakowane, trzymałaby prezenty od ukochanego wciąż zamknięte,skoro go tak kocha?
Jestem w stanie podejrzewać, że sama je sobie kupiła, mój facet jest nerwowy, przestraszony, że ona coś odwali, że go zostawię, wciąż powtarza jak mnie kocha.
Uklada nam się dobrze, właściwie razem mieszkamy, czyli spokojnie pół tygodnia spędzamy razem 24godziny na dobę, kiedy miałby mnie zdradzić? Tak wiem, pozostaje druga częśc tygodnia, ale kiedy jechał do domu, dzwonił, pisał, praktycznie co chwile. Przy niej?
Te jej SMSy sa chaotyczne, durne, pełne smutku, ale chwilami wydaja mi się takie prawdziwe.
Kocham mojego faceta, chcę z nim być, wybaczyłabym mu nawet zdradę, on o tym wie, a pomimo tego zarzeka się, że mnie z nią nie zdradził.
Co mam mysleć? Ona jeździ za nami, stoi trzeci dzień pod biurem, śledzi nas, pisze mu SMSa średnio co 5 minut, do mnie przestała wypisywać.
zdradził mnie czy nie? Co o tym myślicie? jak mam się zachować? proszę o opinię.
PS.mi się nie chce wierzyć, że mógłby mnie zdradzić, nie On, nie człowiek, który jest na każde moje zawołane, który tak o mnie dba, rozpieszcza mnie, robi dla mnie wszystko, pomaga w każdej sytuacji, zawozi, gdzie chce, zaprasza na obiady, kolacje, do kina, zabiera na wycieczki.
Możliwe, żeby był tak dwulicowy?
jestem z nim tak szczęśliwa, że nie mogę uwierzyć w to, abym była tak ślepa i naiwna.
Witajcie.
Jestem z moja dziewczyną juz prawie dwa lata. Na poczatku napisze coś, co pewnie Was zdziwi, jestem z nią szczęśliwy, ale czasem brakuje mi zrozumienia z jej strony. Proszę abyście poważnie potraktowali ten temat, bo jest to bardzo ważne dla mnie.
Zacznę od początku, zaczeliśmy spotykać się w październiku 09 roku, ja bardzo się w niej zakochałem, ona, z tego co mi się wydawało także. Szybko zostaliśmy para. Ona miesiąc przed poczatkiem naszego związku rozstala sie z chłopakiem po 3 letnim związku. Z tego co mi mówila, nie kochala go, to bylo tylko przywiązanie itp.. co okazało się kłamstwem - ostatnio powiedziała że było inaczej. Juz pod koniec listopada, wyjechala z koleżanką na wycieke do egiptu. Wycieczka była umowiona jeszcze zanim sie poznaliśmy, wiec dlatego tak to wyszło. Ja zostałem w kraju, strasznie za nią teskniłem, co było dla mnie nowym uczuciem, tak za kimś tęsknić, tak pragnąć ja zobaczyć, usłyszeć, pocałować... Od początku, a właściwie od momentu, kiedy wyjechala, miałem złe przeczucia, pomimo deklaracji, że jej ciało jest moją świątynią, że będzie bardzo za mną tęsknić... jakoś podświadomie jej nie ufałem i bardzo się bałem. O tym że moje obawy miały pokrycie, dowiedziałem się dopiero we wrześniu zeszłego roku. Tego dnia wypadała nasza 11 miesięcznica, kupiłem wino, kwiaty, miesiąc wcześniej mieliśmy mały kryzys, spowodowany powiedzmy lekka depresją mojej dziewczyny. Tego wieczora miałem u niej nocować, z racji iż miałem ważny egzamin za jakiś niedługi czas, ona zaprosiła swoje kolezanki na noc. Ja w chwili przerwy postanowiłem poogladać sobie jakiejs jej zdjęcia. I tak naprawde tutaj zaczyna się historia, która ciągnie się za mna juz piec miesięcy... znalazlem plytke ze zdjeciami z tego egiptu, na której moja dziewczyna obsciskuje się z jakims egipcjaninem... to ruszyło wszystko. nie moglem w to uwierzyć, pamietam że wstawalem od komputera klnac przy tym siarczyście.. strasznie żałuje że nie zrobiłem od razu z tego tytulu awantury, ale wynikało to chyba z tego że poprostu naprawde nie moglem w to uwierzyć. Bolało bardzo, nastepnego dnia powiedzialem jej co wiedzialem na tej płycie, przyznała się że byla z nim na spacerze i że on ja pocałowal.. niby nic wielkiego, ale mnie to zabolalo strasznie, bo wiązalem i dalej wiąże z tą kobietą moje zycie. Długo o tym rozmawialiśmy, długo płakaliśmy. Powiedziałem, że wybaczam... powiedziałem, ale tak łatwo wybaczyć ani zapomnieć się nie da poprostu. Co było dalej, pewnego dnia, moja dziewczyna przyszla do mnie do pracy.. i powiedziała że musi mi się do czegoś przyznac, to było w styczniu tego roku, czyli tak naprawde jakis dluższy czas od pierwszego wyznania, ja zdarzylem się jakoś z tym pogodzic.. uspokoić się.. zacząć normalnie żyć. Ona powiedziała mi że wtedy to nie był jeden pocałunek, powiedziała mi że się zakochała, że całowali się cały wieczór i spędzili ze sobą cały kolejny dzień. To był szok. Powiedziała że niczego wiecej nie doszło.. paradoksalnie wierze jej w to..
Zostałem zdradzony. Przez cale moje zycie miałem problemy z samooceną, tego dnia, przestalem czuć się atrakcyjny, przestalem być pewny siebie, wszystko runeło... kiedy ja czekałem na nią, cierpiałem bardzo... ona zakochała się w kimś innym, po to zeby potem żałować tego i ukrywać to przez prawie rok czasu. Mam zniszczoną samoocene, boli mnie to co się stało w tym egipcie, boli mnie to, że ona mnie okłamała kilka raze... wreszcie to, że za każdym razem, kiedy chciałbym porozmawiać z nią na ten temat... boje się tej rozmowy, bo wiem że nie zostane zrozumiany, nie dostane pomocyn, ktorej potrzebuje z jej strony... boje się ze jesli powiem jej to wszystko, to że będziemy się kłócić... tylko dlaczego? Co ja jej zrobiłem, żeby mogła się za to zezłościć? To jest dla mnie duży problem. Dodatkowo, moja dziewczyna, doszla do wniosku, że ta depresja, jest wynikiem tego że ja ją osaczam.. Jeśli nawet to prawda, to to może być moje wolanie o pomoc, moje wołanie o jakaś rozmowe...
Potrzebuje od was porady, jak mam z nia rozmawiać?
Co powiedzieć, zeby mnie zrozumiała? Jak to rozegrać? Chciałbym żeby wiedziała ile ja przez to cierpie, mam wrazenie ze oczekuje z mojej strony tego, żebym zapomniał i nigdy o tym nie mowił, jednak jej jest łatwiej, meczyla się z tym tyle czasu, nie wiedziała jak mi o tym powiedzieć, to ja sam to znalazlem... przyznala się, jest jej lżej.. ale ja czuje się tak, jakgdyby to wszystko stało się wczoraj.. to jest dla mnie ciągle otwarta rana...
Dodam jescze że ta koleżanka, która była z nia w tym egipcie, to dziewczyna, która nie ma żadnej godności, która ciągle namawiała ją do tego aby sie "zabawiła", aj tej dziewczyny nie toleruje, stresuje mnie to że ona ma z nią dalej dobre relacje, pomimo tego, że tyle ta dziewczyna popsula miedzy nami... ona nie rozumie, że dla mnie ta jej koleznka zawsze bedzie zagrozeniem, w kazdym momencie sie boje o to do czego ona ja znowu namowi. Czesto sie spotykaja, na uczelni, po uczelni.. nie wiem jak wytlumaczyć jej to co czuje do niej, zeby przynioslo to jakis efekt...
Podpowiedzcie mi... jak odbudować zaufanie, bo nie ukrywam że... nie jest ono mocne...
Prosze was o pomoc... bo sam sobie średnio daje z tym wszystkim rade...
Kocham ja i chce zrobic to co w mojej mocy, aby sie z tym uporać i aby bylo miedzy nami znowu dobrze...
Chce zeby w jakiś sposób, ona poswięcała też troche czasu, na to, aby probować rozumieć mnie i to co czuje i wreszcie odbudowywać zaufanie.
Z gory dziekuje!
Witajcie...
Moja dziewczyna zerwała ze mną po prawie 3,5 letnim związku, niecałe dwa tygodnie temu, po tym, jak dostała anonima od jednej z dziewczyn, z którymi co jakiś czas pisałem przez internet... Ale po kolei, bo historia jest dość skomplikowana.
Nasz związek był dość burzliwy, ale piękny jak cholera. Zarówno dla niej, jak i dla mnie, był to pierwszy tak poważny związek, wcześniej żadne z nas nie miało zbytniego szczęścia w miłości. Zakochałem się w niej od pierwszego wejrzenia i choć na początku rzucała mi kłody pod nogi i bywało naprawdę kiepsko, tak strasznie mi na niej zależało, że przetrwałem wszystko i w końcu wszystko się ułożyło. Byliśmy szczęśliwi jak diabli, do czasu, gdy okazało się, że ona nie jest w stanie zaakceptować mnie w pełni takim, jakim jestem... Mianowicie, nie kręciło ją ani trochę to, co ja wprost uwielbiam w łóżku. Ja byłem w stanie spełnić jej fantazje, a ona moich nie... Czułem się z tym fatalnie do tego stopnia, że co jakiś czas mieliśmy mniejsze lub większe kryzysy w związku, kiedy przestawałem być pewny, czy ja aby na pewno jestem szczęśliwy, czy ją tak naprawdę kocham, itp itd... Szczególnie w trakcie takich kryzysów stwierdzałem, że muszę to jakoś odreagować na boku, by nie męczyć siebie ani swojej dziewczyny i w tym celu - ech, jaki ja byłem głupi! - pisałem na pewnym forum oraz na gg z paroma poznanymi przez net dziewczynami, które kręciły podobne rzeczy, co mnie... Wiadomości, które wymienialiśmy, były dość sprośne, wielokrotnie zbyt odważne, niż chciałem, ale uważałem, że robię dobrze, bo wystarczało kilka takich rozmów bym poczuł się lepiej, wiedziałem, że jednocześnie nie męczę swojej ukochanej i był to jakiś sposób na zażegnanie wątpliwości, pogonienie kryzysu. To był pierwszy mój błąd... Drugiego bigosu narobiłem poprzez pogląd, że te kryzysy są tylko z powodu tych seksualnych sprawek, później okazało się jednak jeszcze coś. Moja kobietka była praktycznie od zawsze nieco zbyt zaangażowana w nasz związek i to zaangażowanie z jej strony rosło wraz z czasem, jaki ze sobą byliśmy... W pewnym momencie starała się do tego stopnia, że usychała beze mnie pomimo wymieniania mnóstwa smsów i w miarę częstego spotykania się, a ja czułem się jakby otaczała mnie klatką, która z każdym dniem stawała się coraz ciaśniejsza... Nie wiedziała, że robi źle. Sam wielokrotnie jej mówiłem, że za bardzo się stara, przez co osiąga skutek odwrotny do zamierzonego, ale z drugiej strony kiepsko było ją ganić za to, że nie widziała poza mną świata... Nie zauważyłem za to, że przez jej starania stałem się zbyt wygodny, nie starałem się już o nią tak jak dawniej, bo wiedziałem, że ona jest na każde moje zawołanie i nawet nie byłem świadom, że mimowolnie wykorzystuję jej dobroć. W końcu zorientowała się, że rzeczywiście za bardzo się stara i zaczęła ode mnie znów wymagać więcej, a ja - przyzwyczajony do jej wcześniejszej postawy - uważałem, że jest przewrażliwiona, że wymaga za wiele itp... Koniec końców, po kilku kryzysach biedaczka była wykończona naszym związkiem, a kropla przepełniła czarę w momencie, kiedy jedna z moich internetowych "koleżanek" wysłała do mojej dziewczyny anonima o tym, co robię... Powiedziała jej wszyściutko, jak i gdzie czasem pisuję. Moja ukochana zadzwoniła do mnie i płacząc powiedziała mi, że to koniec, że dowiedziała się że gadam z dziewczynami przez internet i że dla niej to emocjonalna zdrada i mi tego chyba już nie wybaczy... Nie mogła przeżyć, że tak długo okresowo ją oszukiwałem.
Niesamowicie żałuję tego, co zrobiłem... I tego, że pisałem z dziewczynami po necie, i tego, że w porę nie zauważyłem, że jej nie doceniam, a do tego robiłem z niej wariatkę, kiedy zaczęła się buntować... W pierwszym momencie po zerwaniu doznałem szoku, za wszelką cenę próbowałem się z nią skontaktować i jakoś wytłumaczyć, ryczałem całą noc... Nie uwierzyła mi, że skończyło się tylko na pisaniu z tymi dziewczynami, choć dziś stwierdzam, że i owym pisaniem na zbyt wiele sobie pozwoliłem... Następnego dnia po zerwaniu zadzwoniła do mnie i płakała do słuchawki, że chyba jednak nie może beze mnie żyć, że mnie kocha jak szalona i nie potrafi się chyba ze mną rozstać... A ja, głupi, byłem chłodny. Parę dni nie odzywaliśmy się do siebie i wydawało mi się, że może naprawdę dobrze się stało, że się rozstaliśmy, że może teraz odżyję, znajdę sobie kogoś lepszego... Ale po paru dniach samotności przejrzałem na oczy, zauważyłem ze zgrozą, że nie potrafię bez niej żyć, dopiero po rozstaniu potrafiłem ją docenić, stwierdzić, że ją kocham najmocniej na świecie i że ona jednak naprawdę jest tą, z którą chciałbym spędzić resztę życia... Wcześniej te kilka kryzysów nie pozwalało mi cieszyć się tą spokojną, cudowną miłością i bardzo żałuję, że trzeba było rozstania, bym odkrył, jak bardzo ją kocham... Obecnie jestem po kilku rozmowach z nią, w których ona traktowała mnie z pogardą. Dowiedziałem się, że ona chce spróbować życia z kimś innym, że chce poznawać teraz nowych ludzi i odżyć, odpocząć ode mnie, bo wykończyłem ją tym związkiem... Nawet poznała jakiegoś dojrzalszego faceta (5 lat starszy ode mnie), z którym się obecnie spotyka... A ja z tą świadomością nie mogę żyć, siedzę już któryś dzień z rzędu w czterech ścianach i albo ryczę jak dziecko z bezsilności i żalu, obwiniając się za swoją głupotę, albo zawracam jej głowę, pisząc do niej smsy... Choć to się raczej od dziś skończy, po tym, jak wpadłem do niej z kwiatami (Walentynki...) i odbyliśmy kolejną rozmowę, w której jej obiecałem, że teraz już przestanę jej się narzucać i dam jej odpocząć...
Nie potrafię bez niej żyć, nie umiem normalnie funkcjonować... Żyję tylko myślą, że może kiedyś spełni się to, o czym mi powiedziała parę dni temu - że kiedyś, jak będę dojrzalszy i się zmienię, chciałaby do mnie wrócić... Oczywiście jeżeli w międzyczasie nie zwiąże się z kimś, kogo pokocha jeszcze bardziej (o ile to w ogóle możliwe) i kto da jej więcej szczęścia niż ja... Boję się strasznie, że facet, z którym się obecnie spotyka, zabierze mi ją na zawsze - a ja wiem, że jestem gotów dla niej wyrzec się samego siebie, zmienić wszystko co było we mnie złe i będę czekał na nią choćby całymi latami...:(
Powiedzcie mi, co mogę zrobić, by ona mi znów zaufała i uwierzyła w to, co czuję? Co zrobić, by ona kiedyś do mnie wróciła, odbudowała swoje zaufanie? Wiem na sto procent, że kocham ją nieuleczalnie, że prędzej umrę niż zwiążę się z inną, jestem gotów o nią zabiegać i czekać na nią tyle czasu, ile to będzie konieczne... To wszystko również w ostatnich dniach jej powtarzam aż nazbyt często, praktycznie za każdym razem we łzach, błagam, żeby dała mi choć szansę pokazać, że się zmieniam i że już nigdy jej nie skrzywdzę... Wiem, że to już jest to i że bez niej nie mam sensu istnieć. Tak samo dobrze wiem, że zachowałem się jak palant... Mam nadzieję, że nie napisałem zbyt chaotycznie i czujecie sytuację, w jakiej jestem... Komentujcie.
Po pierwsze chciałbym powitać was wszystkich jako, że dopiero co się zarejestrowałem na tym portalu. Stwierdziłem, że znajomi mogą mi dawać odpowiedzi patrząc nie tylko na mnie ale też i na nią. Moja sytuacja w porównaniu do innych nie jest taka zła ale jednak jestem człowiekiem słabym psychicznie i coś takiego zmieniło moje życie o 180 stopni. Z moją dziewczyną byłem przez 2 lata...tak wyszło że walentynki to dzisiaj dla mnie nie jest szczęśliwy dzień. Przez 2 lata ja sam aniołkiem nie byłem prowokowałem kłótnie czasami mogłoby się wydawać że ona mnie nie obchodzi, że się o nią nie staram nie dbam...sami wiecie jak to jest. Pierwsza zdrada (pisemna) moge uznać za oparcie innej osoby..może była wtedy samotna ja jak juz wyżej napisałem aniołkiem nie byłem. Wtedy wybaczyłem wiedziałem że ten związek może przetrwać gdyż pomimo młodego wieku (mam 19 lat) pokładałem nadzieje w tym związku na przyszłość. Drugi raz był niedawno około 4 miesięcy temu gdzie pierwszy raz pocałowała innego...ja wtedy również szukałem oparcia w innej jednak wiedziałem że to nie ma sensu dlatego szybko zniżyłem te znajomość do stopnia koleżeństwa...o tym pocałunku dowiedziałem sie...wczoraj. Niby było to dawno jednak teraz gdy juz wiem jak to mogło wyglądać boli jak cholera. Szczególnie że miesiąc temu doszło do podobnej sytuacji również z moim przyjacielem...tu zupełnie tego nie rozumiałem bo stawałem na głowie żeby odbudować ten związek jak tylko mogłem ...cegiełka po cegiełce... Ona często kłamie wiele razy obiecywała zmian...nie będe rozpisywać szczegółowo jakie są relacje między nami ale po prostu nie wyobrażam sobie zmienić trybu życia szczególnie że po tych wszystkich kłamstwach ją dalej kocham..ale nie potrafie spojrzeć nawet w oczy. Ona błaga wręcz klękała żebym tylko był..żebym mógł jej dać ostatnią szanse...żeby mogła mi pokazać że się zmieni...nawet dzisiaj w te walentynki była płakała na klatce ja jej nie mogłem wpuścić do domu..bo nie rozumiem jak można wyrządzać komuś ukochanemu taką krzywde. Dlatego zwracam sie do was do wszystkich co to przeczytają o odpowiedź która może wiele mi da bądź dodatkowo załamie. Co mam robić dalej...rozum mówi nie serce mówi tak...postawcie się w mojej sytuacji... Dziękuje wszystkim i licze że walentynki przechodzicie szczęśliwiej niż ja:)
Zdradziłem Żonę z Kochanką, Zdradziłem Kochankę z Żoną. mam 1 dzień na podjęcie decyzji którą wybrać. żona wie o kochance, Kochanka o żonie. Kochanka jest złą na mnie za sex z żoną, żona chce zostać. Mamy dziecko. Ból jaki mnie ogarnia jest nie do wytrzymania. Żony nie kocham, Kocham dziecko. Chcę zmiany ale boję się.
Witam wszystkich. Nie należę do osób wylewnych jednak to, co mnie spotkało i spotyka chyba nadal powoduje, że całe moje życie zaczyna się kręcić wokoło tej jednej r16;sprawyr17;. Moja historia jest dość dziwna i zakręcona jednak postanowiłem się nią podzielić, ponieważ zauważam, że przestaje sobie z nią radzić.
Mam 25 lat. Około 5 miesięcy temu poznałem pewną dziewczynę w wieku 21 lat. Fajnie mi się z nią rozmawiało. Wydawała się osobą szczerą i otwartą. Takie wnioski wyciągnąłem po tym jak na samym początku poinformowała mnie o tym, że ma 2 małych dzieci i jest po rozwodzie. Normalnie z zasady nie pchałbym się w taki związek jednak miała coś w sobie, co powodowało, że chciałem z nią przebywać, że chciałem jej pomóc w tym wszystkim, wspierać ją. Po paru dniach poznałem jej dzieci (rok i dwa lata). Ku mojemu zdziwieniu dość szybko maluchy zaczęły do mnie podchodzić i zawsze jak przyjeżdżałem byłem pierwszą osobą, do której biegły. Nawet ona zaczęła mówić im, że ja jestem ich tatą.
Ale wracając do samego związku. Wszystko się fajnie układało do początku stycznia. Wtedy powiedziała mi, że tak naprawdę to jest dopiero w trakcie rozwodu, że mimo tego, że jej mąż ją obraża i nie interesuje się dziećmi ona jest od niego uzależniona. Okazało się, że, mimo iż była ze mną to spotykała się również z mężem. Chodziła na imprezy, kłamiąc mi, że chce pobyć z dziećmi sama. Mnóstwo było takich powodów, które u normalnego człowieka spowodowały momentalną decyzję o rozstaniu. Niestety ja chyba normalny nie jestem, bo ona obiecała mi, że się zmieni i czy będę dalej z nią. Ja się oczywiście zgodziłem. Nie wiem, dlaczego, nie potrafię tego wyjaśnić. To wszystko, co robiła było dla mnie bolesne, ale nie potrafiłem jej zostawić. Nawet na jej prośbę znalazłem jej psychologa i płaciłem za jej wizyty. Niestety tylko dwie, bo stwierdziła, że więcej ich nie potrzebuje i jest już wyleczona z męża. Ale nic się nie zmieniło i dwa tygodnie temu postanowiłem dać jej wybór. Że ma podjąć decyzję czy chce być ze mną czy z nim. Decyzji jeszcze nie podjęła, aler30; Codziennie dzwoni do mnie i mówi, że mnie kocha, że chce być ze mną a wieczory spędza z mężem i twierdzi, że od niego jest tylko uzależniona.
Wczoraj miał nastąpić przełom. Powiedziała, że załatwiła sprawę z mężem i będziemy już tylko razem. I co się okazało? Że poszła z nim do łóżka. Przyznała się do tego i powiedziała, że zrobiła to, bo miała ochotę. I że to jego zdradzała ze mną i że ja jestem tylko jej kochankiem. Cholernie boli mnie ta sytuacja, bo ciągle ją wspierałem w każdej możliwej formie i finansowej i również, jako przyjaciel. Ona dla mnie nigdy nie była tylko kochanką. Nie wiem, co mam robić, bo czuję się strasznie, ale również mam w sobie coś, co mówi mi, żebym jej wybaczyłr30;.
Z Dawidem jestem 11 miesiecy. W marcu minął by rok... Dotychczas ukladalo nam sie dobrze a przynajmniej tak mi sie zdawalo... Owszem niedawno pojawily sie miedzy nami kłótnie ale myslalam ze to normalne i nic nie podejrzewalam. Kochalam go jak nikogo innego wczesniej i liczylam po cichu ze jeszcze dojdziemy do porozumienia. Niedlugo potem on zaczal interesowac sie moja przyjaciolka. Spotykal sie z nia rozmawial poszedl nawet z nia na piwo. Gdy o tym rozmawialismy twierdzil ze to nie jest zdrada wiec wybaczylam mu a on obiecal ze sie zmieni. Uwierzylam. Jednak kilka dni pozniej poszedl na dyskoteke i dowiedzialam sie ze tanczyl tam z kilkoma dziewczynami. Dodam ze byl to taniec bardzo namietny zwlaszcza z jedna dziewczyna. Moja znajoma ktora tam byla powiedziala mi ze patrzyl na nia "tak jak na mnie nie patrzyl nawet na poczatku". Wczesniej slyszalam takze jak mowi ze mu sie ona podoba. W koncu sie zgubilam.. Zranilo mnie to bardzo mocno i mam zamiar ten zwiazek zakonczyc. Ale nie wiem czy postepuje slusznie? Doradzcie. Kocham go lecz nie moge przestac myslec o innej w jego ramionach. Moze po prostu przesadzam ? On zbagatelizowal sprawe stwierdzil ze nic nie zrobil i ze histeryzuje. Błagam o rade.
Ja też zostałam zdradzona. I jak dla więkoszości był to ogromny szok. Tego nie da się tak po prostu opisać.Minął rok a ja dalej walczę z tym wszystkim. Życie po zdradzie nie jest proste dla osoby zdradzonej. My cały czas próbujemy odbudować nasze małżeńeństwo. Mój mąż zerwał z kochanką, opamiętał się i został. Ale....no właśnie - ja nie wiem czy będę potrafiła z nim żyć.Dałam mu szansę , bo stracić juz więcej nie mogłam - jedynie zyskać. I nastąpiły duże zmiany na lepsze w naszym związku. Ale mnie cały czas prześladuje osoba byłej kochanki mojego męża. O jego winie nie będę pisać , bo była ewidenta, podła i okrutna. Ale była tez ona. Podobno przeszła przez to samo. Też mąż ją zdradził. Jakie sumienie ma taka kobieta, która przyczynia się do rozbicia czyjejś rodziny. Miała świadomość , że mój mąż ma rodzinę , dzieci. Sama je ma. Chciała zbudować swoje szczęście na moim nieszczęściu. Jak doszło do wykrycia przeze mnie tej zdrady i mój mąż przy mnie zadzwonił do niej ,że to koniec ,że chce ratować swoje małżeństwo to nie dawała za wygraną. Stosowała różne podłe sztuczki , aby jej nie zostawiał . Robiła z siebie naprawdę idiotkę. Nie potrafiła pogodzic się z tym , że to koniec. Wychodzi na to że doznała wiele porażek życiowych. Mąż ją zdradzał , wzięli rozwód. Kochanek ją oszukał i zostawił. I wiecie co - nie jest mi jej żal. Sama sobie zgotowała taki los. Ale nie zmienia to faktu ,że często mąci moje myśli, moje sny. Kiedyś zastanawiałam się , czy spotkanie z nią dało by mi jaką ulgę. Co ja niby miałabym jej powiedziec , i co ona mogłaby mi powiedzieć. ............
Pewnie było tak jak u większości, czułam, że coś się dzieje i byłam bardzo czujna.Mój mąż się w końcu przyznał. Myślę ,że jemu też już to ciążyło bo dwa tygodnie wcześniej zaczęliśmy chodzić do psychologa Ale to nie tam się przyznał , dopiero jak mu powiedziałam ,że będę walczyć o naszą rodzinę i w tym o niego to mi powiedział że doszło do zdrady. Jak mu to mówiłam to sama w to nie wierzyłam, ale kiedy już wiedziałam to poczułam wielką ulge dziwne ale tak właśnie było. Zerwał z tą kobietą w mojej obecności i w obecności jej męża.Właściwie to ją upokorzyliśmy, a na koniec ja jej zaplaciłam przy obu panach za usługi.Uważam ze była głupia i zasłużyła sobie na to.I teraz go mam ,tylko nie wiem czy go chcę takiego z powrotem? Bo co wart jest taki facet Kktóry zdradził z kimś takim kto mi nawet do pięt nie dorasta.Strasznie się teraz męczę bo nie wiem co mam robić dalej. Mamy dzieci wspólne konto, i 19 lat wspólnego życia za sobą. Psycholog chyba jest jakiś nieudolny bo nie potrafi nam wskazać właściwej drogi.A może to ja jestem nieudolna, że nie potrafię podjąć właściwej decyzji.Nie chcę czuć się jak zbity pies, nie będę płakać i rozpaczać bo to i tak nic nie zmieni .Może będzie mi lżej jak o tym tu napisze.Być może jest tak, że sobie na to zasłużyłam? Bo przecież nic nie dzieje się bez przyczyny. Kama