Logowanie
Nie zarejestrowny?
Kliknij tu by się zarejestrować.
Kliknij tu by się zarejestrować.
Zapomniałeś hasła?
Zamów nowe tutaj.
Zamów nowe tutaj.
Rozwód jak wojna 2 Rozwód jak wojna Ostrzeżenia - forum ogólne Użytkownik RozwojZUchem Relatywizowanie aspołecznych ...
mrdear | 00:38:54 |
|
Event | 00:54:41 |
|
Crusoe | 00:59:44 |
|
uzytkowniczka | 00:59:48 |
|
Obito | 01:38:35 |
Zostałam zdradzona przez narzeczonego.
Pytasz czy zdradę da się wybaczyć? odpowiedź brzmi tak da się, ale ku temu muszą być spełnione pewne warunki; wybaczenie nie jest ot tak słowem rzuconym na wiatr a raczej długim i mozolnym, niełatwym procesem; i w tym procesie bardzo aktywnym musi być osoba, która tej zdrady się dopuściła; trzeba mieć świadomość, że jest to ogromnie trudne zadanie i mało ludziom się udaje; wymaga wielu poświęceń i dojrzałości emocjonalnej; największe znaczenie ma tutaj postawa osoby, która zdradziła i realna chęć pracy nad sobą i relacją;
Na początek artykuł do przeczytania:
http://zdradzeni.info/forum/viewthrea...ad_id=2680
Pytanie ile czasu minęło i jakie działania w międzyczasie podjął Twój facet abyś poczuła się bezpiecznie i pewnie? To on szczególnie teraz powinien zadbać o Twój spokój ducha i być wręcz przeźroczystym; jeśli z jakiegoś powodu nie chce Ci pokazać messengera tzn. że nawet nie zadał sobie trudu aby powziąć wiedzę na temat tego co możesz czuć i jakie mieć oczekiwania teraz w stosunku do niego; to właśnie jest zawsze największa przeszkoda w próbie odbudowy czy tez budowy na nowo relacji - bierność zdradzającego w pracy nad sobą i relacją, niechęć do zrozumienia uczuć osoby zdradzonej i chęć jak najszybszego zamknięcia tematu; oni często mają zdecydowanie inne priorytety niż my zdradzeni dlatego tak niewielu się udaje...
nie minęło dużo czasu, na razie to zaledwie trzy tygodnie.
Najważniejszym działaniem jakie podjął i wiem że zrobił to tylko dla mnie - złożył w pracy wypowiedzenie. Jeżeli chodzi o jego zachowanie - poświęca mi więcej uwagi, jest czulszy, jak widzi że coś mnie martwi dopytuje.
Przez pierwszy tydzień byliśmy wobec siebie bardzo ostrożni, dopiero po którejś z kolei szczerej rozmowie to zaczęło się zmieniać.
Na moje pytanie o to jakie teraz są ich relacje w pracy odpowiedział ze chłodne, że wymieniają tylko uwagi dotyczące pracy bez prywatnych wycieczek.
Mam mętlik w głowie : tak naprawdę nie wiem czy powinnam z nim o niej rozmawiać. dopytywać. Póki co jeżeli tylko pojawiają mi się w głowie wątpliwości, pytania to mu je zadaję. ale czy to jest dobre? czy nie lepiej by było jakbym nie wracała już do tego i skupiła się na przyszlości? jakie ty masz przemyślenia na ten temat?
Zaraz wezmę się za czytanie przesłanego artykułu - dzięki za niego.
Cytat
A jesteś pewna, że zrobił to dla Ciebie a nie dla siebie????
Może to jemu będzie lżej, nie pomyślałaś w ten sposób? Oczywiście zapewne obrócił to w poświęcenie się dla Ciebie...coś na zasadzie zobacz ile jestem dla Ciebie w stanie poświęcić, doceń to i nie wracaj już do tego co było...
Cytat
To są powierzchowności, które się ulotnią jak sprawa trochę przycichnie i nadejdzie rutyna a ja pytam o realne przepracowywanie tego co się stało; o dokopanie się do przyczyn takiego stanu rzeczy; czy wyjaśnił Ci co takiego się wydarzyło, że pozwolił sobie na przekroczenie granic?
Tak naprawdę to nie sam pocałunek jest największym problemem tylko odpłynięcie od Ciebie;
Masz prawo do zadawania pytań tak długo jak tego będziesz potrzebować i to jest jego problem czy da radę to wytrzymać; to są konsekwencje zdrady;
Przyczyny : główną przyczyną było to, że odkąd się zaręczyliśmy , on pytał o ślub, kiedy go w końcu weźmiemy, a ja ten temat odkładałam. Powiedział mi, że on nie chce żyć tylko w partnerskim związku, że chce mieć prawdziwa normalna rodzinę. A że ja do tego nie dążyłam. W sumie ma rację. Ja przez jakieś tam swoje doświadczenia wcześniejsze, bałam się podjąć ten ostateczny krok. Powiedział też że zawsze miałam czas dla "zbawiania swojej rodziny " a on ciągle był na ostatnim miejscu. Boli to, że nie poruszył tego wcześniej. Że nie przyszedł porozmawiać.
Cytat
Nawet jeśli tak jest to nigdy się tego nie dowiesz; odpowiedź na pytanie czy on ucieka z pracy dla Ciebie czy ucieka od niej jest bardzo ważna; oczywiście nie jesteś w stanie tego zweryfikować; co najwyżej możesz bacznie go obserwować, Ty go znasz najlepiej i jeśli to jakaś gra pozorów to wcześniej czy później to wychwycisz; jeśli zostaniesz cały czas czujna; i pamiętaj czyny a nie słowa; powiedzieć i obiecać można wszystko; zwłaszcza jak pali się doopa;
Cytat
To jest jakaś bzdura; wygodna wymówka; czyli rozumiem, że tamta obiecała mu ślub w najbliższym czasie? bo skoro był w stanie poświęcić w miarę udany związek tylko dla korzyści formalnych to musiał być ich pewien gdzie indziej; w przeciwnym razie to się kupy nie trzyma;chyba, że jest jeszcze jakiś inny powód, o którym nie wspomniałaś; ale jak dla mnie poszedł bo bandzie i użył pierwszego z brzegu argumentu żeby Cię uciszyć i się wybielić;
Ok przyjmijmy hipotetycznie, że jest to prawdziwy powód; zatem to jest Twoja część odpowiedzialności a gdzie w tym wszystkim jest jego część? Nie jest istotne czego Ty nie zrobiłaś tylko to co on zrobił i dlaczego to zrobił? Dlaczego wybrał takie rozwiązanie? To już nie jest Twoja odpowiedzialność a jego; To są jego wybory, na które nie masz wpływu; Powodów zawsze można znaleźć mnóstwo i zapewne w przyszłości jeszcze niejeden się znajdzie i wtedy co? Też ucieknie w zdradę? Tak rozwiązuje problemy dojrzały człowiek? To jest clou; a on zamiast przyjrzeć się sobie i swoim deficytom zwyczajnie próbuje Ciebie obarczyć odpowiedzialnością za to; to nic innego jak ucieczka; próba zamiecenia sprawy pod dywan bez wkładania większego wysiłku i zgrabnie pomijając istotę sprawy;
Muszę rozwiać te wątpliwości w głowie, żeby nie zastanawić się nad sensem ratowania związku.
Tadeusz : co ty postanowiłeś? Jak się w tym odnajdujesz?
Po pierwsze to bardzo współczuję, bo na początku związku nie powinno w ogóle do takich sytuacji dochodzić. Ostatnio odkryłam zdradę męża po 15 l. małżeństwa, więc nie mam może dystansu. Ale pamiętam nasze początki. Było cudownie, nie mieliśmy żadnych wątpliwości co do tego, że chcemy być razem, żeby się pobrać, założyć rodzinę. Choć istniały różne przeciwności losu, my dopięliśmy swego i przez większość tych w sumie 18 lat byliśmy szczęśliwi.
Tak więc, sama musisz zdecydować co czujesz, czy jesteś w stanie mu zaufać, czy chcesz ciągnąć taki związek już lekko zachwiany...? Może lepiej to przemyśleć na spokojnie, z dala od niego przez parę dni...?
Życzę spokoju