Logowanie
Nie zarejestrowny?
Kliknij tu by się zarejestrować.
Kliknij tu by się zarejestrować.
Zapomniałeś hasła?
Zamów nowe tutaj.
Zamów nowe tutaj.
Rozwód jak wojna 2 Rozwód jak wojna Ostrzeżenia - forum ogólne Użytkownik RozwojZUchem Relatywizowanie aspołecznych ...| Rozwód jak wojna 2 |
[0] |
Kaita madzia2013 monia26021984 OnaTaPani pepsi1804 poul29 savior29| szalona20122012 | 19. Kwiecień |
| parasol | 19. Kwiecień |
| @hurricane | 19. Kwiecień |
| naniby1 | 19. Kwiecień |
| DzieciakSalut | 19. Kwiecień |
Przegrana | 01:22:22 |
|
Crusoe | 01:39:45 |
|
Matsmutny | 01:40:49 |
|
BartekP | 01:47:19 |
|
bardzo smutny | 02:06:25 |
Witajcie!
Szukam pomocy, mam nadzieję że może tutaj ją znajdę. Otóż jak się możecie domyślać po kategorii, to ja zdradziłem żonę, to ja jestem wszystkiemu winien - na początku było wyparcie, uznałem że stało się to z powodu że od jakiegoś czasu nam się nie układało, ale teraz to zrozumiałem, że to tylko i wyłacznie moja wina.
Jesteśmy 14-lat po ślubie mamy dwójkę dzieci, odkąd pamiętam byłem egoistą - myślałem tylko o sobie i wszystkie winy zrzucałem na żonę przez co zamknęła się w sobie i nabrała wiele kompleksów - skąd to wiem - bo od kilku dni bardzo dużo rozmawiamy, powoli się przede mną otwiera - wytyka mi wiele błędów, a ja zaczynam otwierać oczy i rozumieć o czym ona mówi.
Wcześniej wszystko bagatelizowałem, albo próbowałem zrzucić winę na nią. Moja zdrada nie jest pierwsza - bo pojęcie zdrady również zrozumiałem - to nie tylko fizyczny kontakt z inną osobą, to również flirt internetowy, bliski kontakt, ale tym razem zaszedłem o krok dalej.
Prawie doszło do seksu - prawie, bo o dziwo się powstrzymałem - zapaliła mi się czerwona lampka. Ale i tak nie mogę sobie tego wybaczyć.
Chcę to wszystko naprawić, wiem że nie będzie łatwo - żona również - mówiła że mnie kocha - ja nie do końca rozumie znaczenie tego słowa, ale coraz bardziej je pojmuje.
Dużo czytam i zastanawiam się jakim człowiekiem musiałem być, jak wiele rzeczy było dla mnie niezrozumiałych - staram się uczyć i pojmować coraz więcej.
Wydawałoby się że wszystko idzie w dobrym kierunku, dużo rozmawiamy, bardzo dużo - nigdy tyle nie rozmawialiśmy ze sobą. Są też chwile ciszy, ale siedzimy obok - nie odzywamy się do siebie, ale cieszę się że mogę obok niej być.
Jest jeden podstawowy problem - straciła całkowite zaufanie do mnie - nie dziwi mnie to - wiem że odzyskanie go wymaga wiele czasu, wiele poświęceń - nie chce tylko mówić, chce jej pokazać że mi zależy, że się zmienię, ale ona wciąż wraca do tego wydarzenia, wciąż dopytuje o szczegóły, wciąż snuje domysły.
Nie jest do końca przekonana w to co mówię, w to że do niczego więcej nie doszło. Z jednej strony chce jej wszystko powiedzieć - i mówię wszystko co wiem i wszystko co pamiętam - bo byłem wtedy po wpływem alkoholu.
Kiedy wracamy z pracy i zaczynamy ze sobą rozmawiać czuję się lepiej, ona też, ale gdy nie jesteśmy razem sprawa się pogarsza, ona nie może się skoncentrować, ja też ciągle do tego wracam.
Żona nie może teraz wziąć urlopu, ani L4, bo za parę dni ma podpisać umowę na stałe i nie chce podpaść.
Wiem że to wymaga czasu, ale boję się że robimy krok do przodu a za chwilę do tyłu i ciągle stoimy w miejscu.
Podpowiedzcie co mogę jeszcze zrobić - zdaję sobie sprawę że nie da się o tym zapomnieć już nigdy, że nasz związek już nie będzie taki jak kiedyś - ale ja tego nie chce.
Chcę aby był lepszy, silniejszy, oparty na szczerych rozmowach a nie kumulowaniu pretensji do siebie nawzajem.
Jak pomóc żonie ?
Zaproponowałem żebyśmy poszli do specjalisty, ale ona nie chce o tym słyszeć. Może brak mi cierpliwości, ale strasznie się boję że nam nie wyjdzie - wprawdzie od zdrady minęło dopiero kilka dni, może to minie.
Nie wiem tylko jak zapewnić żonę że do niczego więcej nie doszło, jak odwieść ją od ciągłego wracania do tamtego momentu - choć zdaję sobie sprawę że musimy przede wszystkim zamknąć ten temat - wyjaśnić sobie wszystko - żeby nie było żadnych niedomówień ani ukrytych pretensji.
Boję się że jak dziś znowu wrócę do domu to zada po raz kolejny to pytanie - "czy do niczego więcej nie doszło? "
"Kumulowanie pretensji nawzajem" , jakie Ty masz pretensje wobec żony? Romansowała, oglądała się za innymi, przyprawiała rogi?
Trudno też uwierzyć zdradzonej osobie że nie doszło do kontaktu fizycznego. Tak przynajmniej jest u mnie i ciągle pytam. W głowie mam ciągle wielkie pytanie dlaczego. Dlaczego można to zrobić wiedząc jak się zrani tę drugą osobę.. Moja rada. nie poddawaj się. Jeśli zadaje po raz milionowy pytanie czy na pewno nic nie bylo to odpowiedź jej milonowy bo widocznie tego potrzebuje by złagodzić ból. A ból jest potworny.Ból jest fizyczny jakby ktoś ci kamień położył na piersi. Będą awantury jak powiedziala Anegdota będą wyrzuty ale jeśli ci zależy to walcz. Odpowiadaj na pytania. I przepraszaj. Usłyszysz pewnie nie raz 'co mi po twoich przeprosinach' ale to jest potrzebne. Mów o przemianie jaka się w Tobie dokonała. Kiedy to się stało Jak ta przemiana nastepowala Mów o tym jak ważna jest żona dla Ciebie. Bądź otwarty jak księga niczego nie ukrywaj. Przygotuj się też na to że to potrwa bardzo długo. U mnie trwa juz 5 miesięcy wciąż są dni gdzie nie mogę się pozbierać. Powodzenia.
Cytat
Oj jaki biedny z Ciebie Mysiu Pysiu. Jak ona w ogóle śmie mieć jakiekolwiek wątpliwości?
Mój małżonek też tak lichutki umysłowo, nie widział co po pijaku robi. Ponoć gdyby nie wypił, to by jej nawet patykiem nie ruszył.
Ja mojemu wybaczyłam.
I co z tego, jak nas sprzed zdrady już nie ma.
Cytat
Chcę aby był lepszy, silniejszy, oparty na szczerych rozmowach
pytanie, czy i ona chce tego nowego zwiÄ…zku z TobÄ…
Cytat
Ciebie męczą jej wątpliwości, to Ty masz problem, a jej chcesz pomagać?
Cytat
też mi się tak wydaje, ale nie potrafię jej tego przetłumaczyć
Cytat
ja właściwie nie mam nic do zarzucenia żonie - wcześniej tłumaczyłem sobie że to wina naszego życia seksualnego które od dłuższego czasu się nie układa
Cytat
a ja myślę że to MY mamy problem - bo do odbudowania związku potrzeba dwojga - tylko że ja najbardziej się obawiam że nam się nie uda, że żona wpadnie w błędne koło szukania i udowodniania czegoś co się nie wydarzyło
Dlaczego żona ma wierzyć komuś kto ją zdradził i okłamywał? Przecież to skrajna głupota.
Cytat
Zdradziles żonę. Dla niej jest ważne czy fizycznie czy nie. Chociaż tak naprawdę ból jest ten sam. Nie oczekuj, że Ci uwierzy bo jej powiedziałeś. Obiecales swego czasu że będziesz wierny i nie byłeś. Skąd ma twoja żona wiedzieć czy nie kłamiesz teraz. Jeśli potrzebuje pytać to jej odpowiadaj. Ta sama rozmowa jest z prawie każdym zdradzającym a po co jej/jemu wiedzieć. A no po to, że jak się nie wie to się wymyśla a wierz mi nie wymyśla się lepszej wersji tylko 8x gorszą. Żona ma problem bo ty go stworzyłeś a teraz jest postawiona w sytuacji 'no ja nabroiłem to ty teraz mi pomóż to sklejać' To wywołuje i ból i wściekłość i na poradzenie sobie z tymi uczuciami musisz dać żonie czas.
Jeżeli tylko czas jest w stanie złagodzić obecny stan rzeczy - będę czekał - tak długo jak będzie trzeba.
Martwi mnie jeszcze że żona w moim zachowaniu doszukuje się kolejnego podstępu - okazuje jej skruchę, żal, powtarzam że mi na niej zależy - tak rzadko to robiłem że traktuje to jako kolejny mój sposób na to aby "temat" zamieść pod dywan.
Nie chce być natarczywy, ale nie potrafię teraz inaczej
http://www.zdradzeni.info/news.php?re...dmore=5143
Brak seksu i bliskości - nad tym powinniście popracować (z czego wynika, jakie są przyczyny, jak długo to trwa).
Skoro od momentu wykrycia zdrady minęło zaledwie parę dni, nie oczekuj od żony, że po twoim "przepraszam" wyciągnie rękę do zgody i wszystko będzie, jak dawniej. Te kilka dni to dla niej zaledwie początek uświadamiania sobie, co się stało -jest w szoku - a twoje nienaturalne zachowanie sprawia, że czuje się jeszcze bardziej w tym wszystkim zagubiona. Jedyne, co w najbliższym czasie (miesięcy, albo lat?) możesz zrobić, to być przy niej, słuchać i do zrzygania odpowiadać wciąż na te same pytania. Terapia - bardzo słusznie, ale najpierw chyba dla ciebie, a dla obojga, gdy żona sama wyrazi na to ochotę.
Dlaczego dla ciebie? Żeby nie przyszło ci do głowy naprawiać ten błąd kolejnym romansem...bo żona cię nie rozumie i żebyś ty sam zrozumiał, dlaczego oczekujesz od partnerki zachowań, jakie można uzyskać tylko od matki: natychmiastowego wybaczenia i poglaskania po głowie.
Myślę, że jeśli rzeczywiście kochasz swoją żonę, to dasz jej czas i wsparcie na otrząśniecie się i wyjście z tego stanu, w jakim się teraz znajduje. Jeśli będzie umiała choć trochę ci zaufać, to jest szansa, że odbudujecie to małżeństwo. Więc, bardzo cię proszę, nie spierdol tego.
Komentarz doklejony:
Bardziej
Cytat
a dlaczego miałoby wyjść?
co z tego że od zdrady minęło kilka dni/dla zony/skoro twoje widzenie związku różni się od jej.Miałeś;
Cytat
to po pierwsze.
A pod drugie co chcesz naprawiać skoro po 14 latach egoizmu dopiero teraz
Cytat
nie rozumiałeś żeniąc się,płodząc dzieci,oszukując,obwiniając a teraz po wykrytej zdradzie olśnienie???? chcesz się zmienić?
Trochę się wystraszyłeś bo się sprawa rypła ale czy to nie jest tak ze chcesz wszystko ułagodzić,ze są emocje,coś się dzieje a tak naprawdę po uspokojeniu serducha nic w nim nie zostanie?
Komentarz doklejony:
bo już wcześniej było pustawe.Dasz zonie nadzieję na coś czego nie masz.
Ty jesteś pasażerem teraz-bezwarunkowa kapitulacja, przyjmujesz jej warunki.
Proces może przyspieszyć powiedzenie od razu całej prawdy.
Zadasz jej więcej bólu, jak dla jej dobra ,żeby ją chronić, będziesz jej tę prawdę dozował , albo część ukrywał a resztę jakimś tam lukrem podsypiesz.
I nie masz żadnych gwarancji.Jeżeli dasz z siebie wszystko , ona ma w każdym momencie prawo do zakończenia związku.To ,że zrobiłeś co mogłeś nie nakłada na nią żadnych zobowiązań w kwestii rozstania , bądź pozostania razem.
:topic Ale tylko niewielki.
Jej stan emocjonalny to sinusoida.Może mieć dobry humor po czym za chwilę pogrążyć się w bólu, depresji.Zastanawiałem się dlaczego w taki sposób działa rozładowanie emocji po zdradzie.I wydaje mi się ,że ból gdyby był jednorazowy ,to nikt by go nie przeżył.
Powiem Ci tak nie będzie łatwo oj nie nie będzie też tak jak było wcześniej
Jest i kolejny mały kroczek - pozwoliła mi chwycić ją za dłonie.
Tylko tak się zastanawiam - zarejestrowałem się tutaj bez jej wiedzy, a tego nie chce - nie chce znów czegokolwiek ukrywać przed nią.
Właściwie to otrzymałem już odpowiedź na moje pytania - za co jeszcze raz dziękuję
Komentarz doklejony:
Cytat
Cienburzy zawsze znajdą się ludzie, którzy chcą igrzysk kosztem innych. Tak naprawdę myślę, że można wyczuć tych, którzy chcą pomóc. Ja znalazłam tu ukojenie choć o dziwo wielu nie zgadzało się z moimi poglądami. Ale czułam, że chcą żeby się powiodło. Dlatego zgadzam się że każda radę trzeba przemyśleć. W końcu tak naprawdę to my musimy zdecydować co dla nas dobre.
Roman cokolwiek zdecydujesz to ty będziesz żył z każdą decyzja. Z mojego doświadczenia osoby zdradzonej mogę ci tylko poradzić cierpliwość bo będziesz jej potrzebował. Odpowiadaj na pytania choćby pytała milionowy raz Każda irytacja na to że zadaje to samo pytanie będzie odbierana jako próba ukrycia czegoś. Jeszcze raz mówię to jest jak ja to odczuwam. Strach przed tym że się powtórzy jest ogromny. Ból jaki się odczuwa jest ogromny. Tak bardzo się chce to zostawić za sobą i tak bardzo to ciągle wraca do Ciebie. Wtedy potrzebujesz widziec że choć jesteś smutna złamana wściekła płacząca to cały czas on jest przy tobie i cały czas wykazuje zrozumienie.
Cytat
Boję się że źle to odbierze - często przesiadywałem na różnych forach i niektórych wyniosłem kilka znajomości, które nigdy nie skończyły się niczym więcej niż zwykłym pisaniem, ale i to może ją urazić.
Poza tym żona jest osobą która nie lubi rozmawiać o "nas" z innymi - nawet z bliską rodziną czy przyjaciółmi.
Zastanawiam się nad usunięciem konta
.
Cytat
chyba ze zona zainstalowala szpiega i wszystko wie. A wtedy nie powiedzenie nie bedzie dobrze odebrane. Z reszta ja zawsze mowie ze zaczynanie naprawy od klamstwa czy zatajania czegos to nie najlepszy pomysl. Mnie by to bolalo. Ale kazdy jest inny. Roman tak naprawde Ty znasz swoja zone i Ty musisz zdecydowac i wziac odpowiedzialnosc za te decyzje.
Cytat
Boję się że źle to odbierze - często przesiadywałem na różnych forach i niektórych wyniosłem kilka znajomości, które nigdy nie skończyły się niczym więcej niż zwykłym pisaniem, ale i to może ją urazić.
Poza tym żona jest osobą która nie lubi rozmawiać o "nas" z innymi - nawet z bliską rodziną czy przyjaciółmi.
Zastanawiam się nad usunięciem konta
Konto zawsze zdążysz usunąć.A dlaczego to rozważasz ,jeżeli oczywiście można zapytać?
Napiszę to samo co przedmówcy.Zastanów się nad skierowaniem tu żony.
Może gdy będzie anonimowa ,otworzy się łatwiej.Pomożemy jej przez tę traumę przejść.Praktycznie większość z nas doświadczyła zdrady.My rozumiemy Twoją żonę i to co się z nią dzieje.To unikalne miejsce w necie bo są tu ludzie , którzy mają i wiedzę i niestety doświadczenie .
Cytat
Moje zdanie jest takie, że to sprawdza się jedynie w początkowym okresie zaraz po zdradzie,kiedy chcemy wiedzieć na czym stoimy. W późniejszym jedynie wyrywkowo, aby czasem rozwiać wątpliwości i uciszyć niepewność.
A w jeszcze późniejszym, ja osobiście byłam tak zmęczona niepewnością i lękami, że zaczęłam to mieć w czterech
Moim zdaniem lepszy efekt przynosi postawienie sprawy krótko, "mam wątpliwości, to się odsuwam, będzie Ci zależeć, wiesz gdzie mnie znaleźć, spóźnisz się, Twój pech".
Jeśli osoba która zawiodła zaufanie sama nie stara się o jego odbudowywanie, to nie ma co włączać koncertu pobożnych życzeń.
Cytat
Rozumiem, bo ja też tak miałam.
Zaraz po zdradzie człowiek jest taki przewrażliwiony, wyczulony zbytnio, na otaczający go świat. Brakuje takiego zdrowego dystansu, trzeźwego spojrzenia.
Weekend minął całkiem nieźle - nadal sporo rozmawiamy, o dziwo odnajdujemy coraz więcej problemów które był "zamiatane pod dywan" i próbujemy znaleźć rozwiązanie.
Póki co wszystko co mówiliście się zgadza - bywają chwile kiedy tulimy się do siebie, całujemy, aby nagle zaczęły lać się łzy - znowu ułożyła jakąś układankę - połączyła kilka faktów i dorobiła wydarzenie które nie miało miejsca.
Raz nie wytrzymałem i znowu przyjąłem postawę starego JA - "czyli że niby ja teraz jestem ten biedny i ona się na mnie znęca" - ale szybko się otrząsnąłem i przeprosiłem po raz kolejny, zapewniłem że wszystko będzie dobrze, że ją naprawdę kocham - po chwili się uspokoiła.
Swoją drogą jestem przerażony jak głęboko w krew weszła mi taka postawa.
Namówiłem ją aby w przyszły weekend wyjechać w góry - bez dzieci - zgodziła się - już nie mogę się doczekać - mam nadzieję że to nam pozwoli się wyciszyć i spędzić miłe chwile tylko razem.
W związku po zdradzie zdarza się, że ludzie wpadną w ten krąg zależności kata i ofiary. Przy czym wymieniają się tymi rolami, kat bywa ofiarą, ofiara katem.
Może warto byłby abyście pomyśleli o terapii dla par, u jakiegoś bardzo dobrego psychologa, najlepiej z polecenia i chwalonego w środowisku, aby spojrzał fachowym okiem z boku i uzmysłowił Wam kilka rzeczy.
Komentarz doklejony:
Cytat
jeśli czujesz, że ona wchodzi rolę kata i przekracza granice, które sprawiają Ci ból, wprowadzają dyskomfort z którym bardzo źle się czujesz, wcale nie musisz przepraszać, bo to głupie przepraszać, gdy Cię ktoś rani (nie będziesz tak głowy kulił przecież w nieskończoność, bo zaczniesz w podświadomości kumulować gniew , który prędzej, czy później wyjdzie znów na wierzch, chociażby w postaci kolejnej zdrady)
Zwyczajnie, kiedy pastwi się nad Tobą i przekracza granice, to mówisz jej o tym co czujesz w takim momencie
(przykładowo "jest mi smutno, kiedy mnie tak traktujesz", "czuje ból, kiedy tak do mnie mówisz","jest mi wstyd za to co zrobiłem, i kiedy mi o tym przypominasz bardzo źle się z tym czuje"
Komentarz doklejony:
Wyjście z problemu nie polega na tym, że będziesz teraz nieustannie posypywał głowę popiołem, a ona wejdzie w rolę kata i będzie się w niej umacniać, bo dla niej taka rola jest bardzo szkodliwa, podobnie jak i rola ofiary. Musicie o tym pogadać i w świadomy sposób wyjść poza ten krąg zależności kata i ofiary. I pilnować się, aby w to nie wchodzić.
Cytat
Tak też robię i zaczyna to zauważać - jednak chcę żeby mówiła co w danej chwili czuje, żeby znowu się z tym nie "schowała" i nie zaczęła kumulować gniewu.
O poradni mówiłem - póki co nie chce nigdzie iść - stwierdziła że to nie ona ma problem tylko ja - chyba ma trochę racji, bo sam trochę boję się że mój poprzedni JA powróci - nie chcę tego, ale ON był tak długo z nami że całkiem nieźle się u nas zadomowił.
Cholera powiem Wam że zaczynam lekko wariować
"Stare ja" to zwrot dość kolokwialny. Wiesz co się za tym "starym ja" kryje? Przez lata żyłeś w małżeństwie dla siebie. Nie było My, było ja. Zachowanie żony i obawy przed powtórką wiąże się z Twoją znajomością mechanizmów i umiejętnością radzenia. Nie usłyszysz od żony konkretnie sprecyzowanych obaw, bo leżą w podświadomości. Tak samo głęboko jak i Twoje zachowania. Są przychodnie zdrowia psychicznego, gdzie można odbyć terapię grupową, najczęściej behawioralną lub dynamiczną. Dość dobre wyjście, by z boku popracować nad sobą. Twoje czyny i zachowania z tylu lat to Twój problem. Nie żony i Ty jesteś jedyną osobą zdolną coś zmienić.
Cytat
To czas pilnować aby ten "Roman barbarzyńca" nie wrócił
Cytat
Niestety wszystko siÄ™ zgadza
Cytat
Już to zrobiłem - zaproponowałem nawet że wyciągnę z szuflady staaaarą komórkę, która nie posiada żadnych wodotrysków.
Zadzwoniłem dziś do niej - kończy pracę przede mną - rozmawialiśmy o wyjeździe, że już wszystko zaplanowałem - cieszyła się, jeszcze chwilę rozmawialiśmy o tym jak się czuję itd.
Po tym "odpaliła" mojego kompa w domu i zaczęła przeszukiwać - trochę mnie to martwi - ale nie z powodu tego że coś tam znajdzie, ale z tego że chyba nie jest ze mną do końca szczera - a może po prostu się boi.
Nie mówię jej o tym że wiem że "grzebie" w moim komputerze - a może powinien powiedzieć i zapytać czego szuka - może pomogę znaleźć ?
Cytat
Nie mówię jej o tym że wiem że "grzebie" w moim komputerze - a może powinien powiedzieć i zapytać czego szuka - może pomogę znaleźć ?
Nie jest do końca szczera? - no w tym wypadku to chyba nie musi. Boi się - bo ją boli i Ci nie ufa. To, że wciąż "grzebie" w Twoim kompie, to jest normalka. Wciąż tak będzie robić, bo Cię sprawdza, chce się upewnić po raz kolejny czy niczego nie ukrywasz (a może akurat zapomnisz usunąć historię). Ja mam tak samo (do fizycznej zdrady w moim przypadku nie doszło), ale nie ma dnia ani godziny żebym nie zastanawiała się co on tam tak siedzi przy kompie, z kim pisze i co właściwie ogląda. To jest takie dręczenie umęczonej duszy - bo wciąż szukasz dowodu na kłamstwo, a z drugiej strony kiedy takiego dowodu nie znajdujesz, nie możesz uwierzyć że jednak nie kłamie. Podejrzewam, że jak jej powiesz że wiesz że Ci "grzebie" w kompie będzie myślała, że usuwasz i ukrywasz kolejne dowody swojej zdrady.
Zrobiłem na szybko obiad, wypiliśmy kawę i już wtedy czułem że coś jest nie tak, później z córką pojechałem na naukę pływania i po powrocie już wiedziałem na 100% że coś jest nie tak.
Na początku starała się to ukryć przede mną, ale ja to czułem - w końcu zaczęliśmy rozmawiać, po raz kolejny pojawiły się te same pytania - czy aby na pewno nie było nic więcej - liczyłem cicho że ten etap mamy za sobą, ale ona wciąż nie może sobie z tym poradzić.
Strasznie cierpi, a ja nie wiem jak jej pomóc
Minęło kilka dni - jest tak jak wszyscy mówili - raz jest lepiej, raz gorzej. W czwartek była kolejna tragedia. Pojechałem na zebranie w przedszkolu - kilka dni wcześniej zainstalowałem sobie i mnie aplikację do śledzenia - żeby żona była spokojniejsza - i to chyba błąd - już mówię dlaczego.
Nie wiem czemu tak się stało - od godz. 16-tej do 16:50 siedziałem na zebraniu - już po 20 minutach dzwoniła żona i pyta gdzie jestem - ja zdziwiony że przecież na spotkaniu - rozłączyła się. Po tym już nie myślałem o niczym innym jak o tym co się mogło stać.
Po powrocie do domu zaatakowała mnie że znowu ją okłamuję, że już o 16:15 wyszedłem z zebrania i gdzieś się przemieszczałem - pokazała mapę - faktycznie od 16:20 do 16:50 pokazywało że byłem poza przedszkolem - jakieś 50-100m dalej - nie wytrzymałem i znowu wybuchłem - teraz żałuję.
Myślę sobie całe szczęście że wychowawczyni to znajoma żony - mówię zadzwoń do niej zapytaj się i której wyszedłem ze spotkania - nie chciała.
Nic nie doprowadza mnie do takiego stanu jak własna bezsilność udowodnienia swoich racji - z góry założyła że znowu ją okłamuję. Z drugiej strony przez kilka dni aplikacja działała poprawnie, a w ten dzień dosłownie wariowała - podejrzewam że przez słaby sygnał GPS.
Pod nieobecność żony wysłałem z jej telefonu sms'a do wychowawczyni - że niby nie ma ze mną kontaktu, czy byłem na zebraniu i o której wyszedłem - potem pokazałem jej odpowiedź. Ale to jakby nie zmieniło jej podejścia.
W piątek pojechaliśmy w góry, bez dzieci na weekend - miała spore obawy przed tym wyjazdem. Na szczęście było świetnie - dawno się tak nie czułem - mogliśmy spędzić czas tylko ze sobą, w ciszy i spokoju. Żona też doceniła czas spędzony razem - był też seks - taki którego już daaawno nie było. Trochę się bałem że to może wymuszone, aczkolwiek ja nie naciskałem - sama zaczęło - mówiła że dawno ją tak nie dotykałem - choć wydaje mi się że robiłem tak często.
Kolejnego dnia wybraliśmy się na spacer, potem obiad, a potem leżeliśmy wtuleni w siebie. Nadal dużo rozmawiamy - cały czas jej powtarzam że tylko na niej mi zależy, i żebyśmy starali się skoncentrować na tym co będzie, a nie na tym co było - ja wiem że nie da się zapomnieć, i absolutnie od niej tego nie wymagam.
Nadal jest mocno rozdarta, ma problemy ze snem, dziś ma urlop - bałem się tego - niestety ja już nie dostałem urlopu, bo chętnie spędziłbym z nią jeszcze jeden dzień. Zauważyłem że najgorzej jest wieczorami, kiedy mamy chwilę na refleksję - chwilę dla siebie. Nadal wraca pytaniami na które już wielokrotnie odpowiadałem - staram się odpowiadać spokojnie - bez emocji.
Nadal pracuję nad sobą - staram się jak tylko mogę, ale najgorsze że na atak odpowiadam atakiem - trudno mi nad tym zapanować - jak już mówiłem - nic nie denerwuje mnie fakt że nie mam argumentów, nie mogę jej czegoś udowodnić, a moje słowa ... nic nie znaczą.
Wczoraj od rana żona przkopywała mojego laptopa - nie bałem się że coś tam znajdzie, bo nie mam już nic do ukrycia, ale bałem się że znów połączy jakieś fakty w całość i wyjdzie z tego kolejna sensacyjna historia.
O dziwo po powrocie do domu przywitała mnie z uśmiechem na twarzy - dawno jej takiej nie widziałem. Potem wspólna kawa, rozmowy, pojechałem z córką na naukę pływania i wieczór spędziliśmy razem wtulając się w siebie.
Wiem że pewnie jeszcze nie raz będą te gorsze dni, ale ja się cieszę jak dziecko że w końcu zobaczyłem choć na chwilę uśmiech na jej twarzy - to napędza mnie do dalszego działania, do pracy nad sobą.
Komentarz doklejony:
Jutro mija miesiąc od nieszczęsnego zdarzenia. Są wzloty i upadki. Ja znowu dałem ciała - nie chciałem jej mówić o rzeczach które działy się dawno temu - wtedy wydawało mi się że to były zwykłe rozmowy z innymi kobietami - ale sumienie mi nie dawało spokoju i ona wyczuła że nie powiedziałem jej wszystkiego. Wiem że powinienem powiedzieć jej wszystko - ja myślałem że tak będzie lepiej - w końcu już nic mnie nie łączy z tamtymi kobietami.
Dałem jej tylko kolejny dowód na to żeby mi nie ufać. Chciałem usunąć te wszystkie konta z FB, GG żeby jej pokazać że nie zależy mi na tym - ale nie chce.
Widzę że teraz podszywa się pode mnie i stara nawiązać z nimi kontakt - nie wiem czy jej powiedzieć że o tym wiem, czy lepiej zostawić ?
Teraz już naprawdę nie mam nic do ukrycia - powiedziałem o wszystkim, ale wydaje mi się że nie ważne ile jej bym powiedział to będzie zawsze jej się wydawało że jeszcze coś ukrywam.
Wydaje mi się że inaczej pojmujemy sposób naprawy - ja chciałbym zacząć od nowa - jak czysta kartka - usunąć wszystko co może jej przypominać o tamtym gościu, ona zagłębia się coraz bardziej w tym co było, pomimo moich zapewnień że tego faceta już nie ma i nie chce mieć z nim nic wspólnego.
Nie wymagam żeby o wszystkim zapomniała - bo zdaje sobie sprawę że nie da się już nigdy o tym zapomnieć, ale żeby nie rozdrapywała ran które jej zrobiłem.
Weź się nie głupiej, najwyższa pora na pobudkę. Życie wystawia rachunek,niestety zdrada zabija, a pozew jest najlepszym przykładem. Jest Ci źle? Gorzej niż mężowi?
Masz jedną z niewielu okazji zrobić porządek, odpracować zdradę, zmienić życie swoje,męża,dziecka na lepsze. Ogarnij pierwsze emocje, jeśli zbyt ciężko szoruj do psychiatry i psychologa po pomoc. Rozmawiaj tutaj,opisz swoją historię.
Myśli samobójcze? Chcesz dziecko zostawić z traumą? Obudź się.