Witam Was. W ramach terapii leczniczej dla mojego serca (która z resztą delikatnie rzecz ujmując idzie mi średnio) opiszę Wam po krótce moją sytuacje. "Koleżankę" poznałem całkiem przypadkowo na ulicy dwa lata temu. Byłem w tedy człowiekiem który od pół roku katował swoje ciało sportem, w celu zaleczenia nieszczęśliwej miłości :) Okazało się że z koleżanką jesteśmy dosłownie sąsiadami-mieszkamy tuż obok siebie. Koleżanka była odemnie kilka lat młodsza. Zaczęliśmy wychodzić na spacery codziennie. Długie rozmowy na poważne i mniej poważne tematy sprawiły, że stwierdziłem że dziewczyna jest bardzo ogarnięta jak na swój wiek 21 lat. Doszedłem do wniosku, że mógłbym w przyszłości coś z Nią zbudować :) Po dwóch tygodniach spędzania ze sobą czasu non stop usłyszałem od niej ultimatum - Albo mam w stosunku do niej jakieś plany albo musimy ograniczyć znajomość bo Ona zaczyna się zauraczać. Podjąłem decyzje, że mimo tego że wciąż cierpię po ostatnim rozstaniu, to że dam Jej szansę. I tak zaczęliśmy być razem. Dużo u siebie pomieszkiwaliśmy, ja w między czasie kończyłem studia dzienne. Przez pierwsze pół roku traktowałem "koleżankę" nieco z przymrożeniem oka, trzymałem na duży dystans. Ona strasznie w tedy za mną latała. Milion razy mówiła mi że mnie kocha, że jest tego pewna i że chce to usłyszeć też odemnie. Ja Jej tłumaczyłem, że dla mnie wyznanie komuś miłości to bardzo poważna sprawa, a ja nie rzucam słów na wiatr bo już nie raz się na tym przejechałem i jak powiem jej, że ją kocham to już będzie to z mojej strony poważne zobowiązanie co do przyszłości. I tak żyliśmy razem, aż po ok 7 miesiącach, zrozumiałem że moja była już nic dla mnie nie znaczy i że kocham "koleżankę" Byłem już tego pewien, więc Jej to powiedziałem. I tak nam się układało aż do poważnej kłótni która nastąpiła ok miesiąca po mojej "deklaracji miłości". W tedy to pobił mnie ojciec i ogólnie byłem przybity i niestety nie znalazłem u Niej oparcia. Dzwoniłem do niej płacząc, że musiałem oddać ojcu bo mnie tłukł i że się z tym źle czuje. Od niej usłyszałem że ona też ma mnie dosyć bo skończyłem miesiąc temu studia , nie znalazłem sobie jeszcze pracy i ogólnie że nie chce ze mną być. Boże jaki to był dla mnie szok, jeszcze kilka dni temu mnie kochała i widziałem to w jej oczach.Po tym zdarzeniu było kilka cichych dni, w między czasie na szybko poszedłem do pracy na budowie za bardzo wysoką stawkę. Pracowałem po 10h fizycznie jako elektryk i zarabiałem naprawdę duże pieniądze. W międzyczasie się zeszliśmy. Ja zacząłem się bardzo starać o to by "koleżanka" już odemnie nie odeszła. Drogie prezenty itd. Po ok 9 miesiącach znajomości poznałem Jej rodziców i oznajmiła im żeby się przygotowali, bo ona chce ze mną być i myślimy poważnie o przyszłości i ślubie. W trakcie ponad półrocznej pracy i choroby którą niestety posiadam (problemy zdrowotne) niestety bardzo się zaniedbałem fizycznie, przestałem uprawiać sport bo praca mnie wykańczała. W tym czasie moja kobieta zaczęła dużo imprezować. Ja nie chodziłem na imprezy bo odsypiałem prace... Zacząłem być zazdrosny o te jej imprezy, czym bardziej że okazało się, że chodzi na nie z samymi facetami... Zaczęły się kłótnie. Postanowiłem że zmienię prace, żeby mieć więcej siły na zajmowanie się "koleżanką" . Tu kolejny problem bo niestety nigdzie się na stałe nie załapałem, pracowałem albo za grosze, albo za dobre pieniądze ale na zlecenia, raz na dwa tygodnie jakieś wyjazdy na parę dni czy tygodni itd. Całe szczęście miałem bardzo duże oszczędności z budowlanki. Skończyły się prezenty, ale nigdy nie odmawiałem koleżance pomocy finansowej, dawałem pieniądze na lekarzy ( koleżanka miała problemy zdrowotne, zawsze z nią chodziłem po lekarzach), zamawiałem prawie zawsze jej jedzenie bo ona trochę nie umiała o siebie zadbać i się dobrze odżywiać i wiecznie się odchudzała choć miała idealną linię. Po miesiącu mojego zmieniania prac jak rękawiczek, pokłóciliśmy się, bo "koleżance" coraz więcej rzeczy zaczęło we mnie przeszkadzać i mi puściły nerwy i powiedziałem kilka słów za dużo. Dużo oliwy do ognia dolewali też jej rodzice którzy naśmiewali się ze mnie, najpierw za to że po studiach pracuje na budowie, później, że nie mogę się ogarnąć z pracą, było to dla mnie bardzo bolesne i podczas tej kłótni powiedziałem kilka słów za dużo o tym co myślę o tym naśmiewaniu się ze mnie przez jej rodziców. Zostawiła mnie i miała racje-wiem że przesadziłem. Prosiłem, błagałem, kupiłem kwiaty, napisałem list miłosny i po miesiącu wróciła do mnie. Od tego pogodzenia się żyliśmy jak w raju, wszystko się układało przez pół roku. Ja nadal pracowałem na zlecenie, ale miałem kilka fajnych strzałów za dobre pieniądze, więc miałem na jedzenie i jakieś mniejsze luksusy i na parę prezentów dla niej, jak również na pożyczki "na wieczne oddanie" dla niej. Spędzaliśmy wspaniale czas albo na rowerach albo na łódce , spacery lody, kino itd. W tym okresie powiedziała mi że chciałaby abym na początku przyszłego roku się Jej oświadczył. Powiedziałem że OK. Jeszcze półtorej miesiąca temu leżeliśmy i rozmawialiśmy jak ma wyglądać nasz ślub. Niestety w między czasie moje dobre zlecenia się skończyły i znów musiałem szukać pracy. Miesiąc siedziałem i nie robiłem nic bo na moje CV nie było odzewu. Miałem czas więc odprowadzałem i przyprowadzałem moją ukochaną z jej pracy (pracowała na pół etatu) Starałem się zapewniać jej rozrywki, relaks i jedzenie. Pewnego dnia zadzwoniła do mnie czy pójdziemy na spacer. Odmówiłem bo byłem u kolegi pomóc mu przy naprawie auta, umówiłem się więc z "koleżanką" na następny dzień. Następnego dnia dzwonie do niej i mówię czy gdzieś idziemy-ona na to że nie bo jest zajęta. Zapytałem czy mogę do niej przyjść (miałem całe 20 schodów do pokonania:) ) Odpowiedziała że tak. Wchodząc do niej rzuciłem się jej na szyje i zacząłem całować. Ona nie chciała. Pytam się co się dzieje? Ona że nic, bo zjem jej makijaż. Ja czułem że coś jest nie tak. Zapytałem po raz kolejny co się dzieje i dlaczego jest taka zimna. Odpowiedziała mi na to, że chyba mnie już nie kocha, że ją ograniczam, nie pracuje (ale pieniądze pożyczam:D ) i że myśli jak się mnie pozbyć. Cóż po tym co usłyszałem zabrałem część swoich rzeczy i wyszedłem. Przez dwa tygodnie się do mnie nie odzywała. W końcu zadzwoniła czy się spotkamy porozmawiać. Oczywiście się spotkałem i na spotkaniu usłyszałem, że to koniec, że nie pasujemy do siebie. Ciężko to przeżyłem, bo z koleżanką jak nam się układało, to wręcz niesamowicie mi się rozmawiało. potrafiliśmy rozmawiać całą nieprzespaną noc i to na takie tematy że głowa mała. Nigdy nie brakowało nam tematów. Była w tym jakaś magia i nawet sama ona mi powiedziała niedawno że to jest magia co jest między nami, że to jest przeznaczenie. Strasznie byłem zdziwiony tym, że mimo to chce ze mną zerwać, że chce zaprzepaścić prawie dwa lata bycia razem, pomieszkiwania i tej chemii która między nami była. Zacząłem szukać przyczyny. Poszukałem jej w sobie i oprócz tego że miałem burzliwy okres z robotą (ale nie cierpiałem biedy) to nie znalazłem chyba nic. Przypomniało mi się że znam jej hasło do FB. Nigdy z niego nie korzystałem bo nie miałem powodów-od ponad pół roku tak nam się układało że zaufanie z mojej strony było pełne. Niestety wszedłem i zobaczyłem że utrzymuje kontakt z jakimś fagasem od około miesiąca przed rozstaniem. I co się okazało - dwa tygodnie po zerwaniu ze mną była już na wakacjach nad morzem z tym gościem. Koleś jest starszy odemnie, ustawiony, dobre auto i kasa, dobra pozycja. "Koleżanka" ciągle wysyła mojemu przyjacielowi snapy z drogich knajp, wyjazdów nad morze itd. Serce mi pęka, bo chyba moja kobieta zostawiła mnie dla luksusu. Olała to że ją szanowałem, dbałem, starałem się, odprowadzałem, przyprowadzałem, robiłem za nią zakupy, zapewniałem rozrywki -chociaż na wyjazdy i najlepsze knajpy niestety nie miałem pieniędzy. Olała to co mi mówiła, że to jest miłość na całe życie, że jesteśmy sobie pisani, że to przeznaczenie, że mam się jej niedługo oświadczyć... A ja głupi miałem specjalne konto, gdzie odkładałem na pierścionek... Zostałem sam po raz kolejny z rzędu ze złamanym sercem, a ona wysyła mojemu kumplowi snapy jak dobrze i luksusowo się bawi z nowym facetem. Nawet nie wiecie jak mnie to boli że po prostu zdeptała to co nas łączyło i niestety wydaje mi się że po to, żeby mieć łatwiej w życiu. Nie potrafię tego zrozumieć. Naprawdę to co nas łączyło to było to coś, za co oddał bym życie, wskoczyłbym w ogień i byłem święcie przekonany że dla niej też to tyle znaczy, o czym mnie z resztą zapewniała. Tymczasem życie po raz kolejny dało mi kopa, jak sobie pomyślę o tym że on ją teraz dotyka a jej to się podoba to mnie ch** jasny strzela, ale co zrobić. To jej decyzja i tylko napisałem jej, że szanuje jej decyzje i że życzę jej szczęścia. Ból jest nie do zniesienia ;/ Celowo w tym wątku poruszyłem sporo spraw finansowych bo wydaje mi się, że one mają tu kluczowe znaczenie, choć nie jestem tego pewien dlatego między innymi jestem ciekaw opinii osób postronnych, co o tym myślicie. Spraw sexu i intymności nie opisałem celowo, ponieważ uważam że forum to nie miejsce na opisywanie tego tu, ale uważam że było ok, choć wiadomo, że mogę się mylić ;)