Moja sytuacja: stalo się to po 8 latach. Mamy 2 dzieci, wg mnie bardzo udane życie seksualne. Ogólnie zawsze uważałem, że to co nas łączyło to była bajka... była. Wiadomo, mieliśmy upadki i wzloty, ale kto ich nie ma po tylu latach? Może nieco nieskromnie ale oceniam że oboje mamy dość duży temperament i potrzeby seksualne, oboje jesteśmy atrakcyjni fizycznie, zadbani, wykształceni i dość dobrze zarabiamy... Wg mnie - niczego nam nie brakowało, może wręcz przeciwnie, może było zbyt pięknie by mogło to tak po prostu trwać? Ona zrobiła to w 3 dniowej delegacji z mało przystojnym (chyba nie robiło jej to wielkiej różnicy), również żonatym (2 dzieci) "chłopkiem". Oboje pracują nadal w jednej firmie w różnych oddziałach (drugi koniec kraju). O wszystkim dowiedziałem się 3 dni po fakcie, kiedy to po pijaku ona zaczęła z nim SMS-ować bardzo późno w nocy... Z smsów tych wyczytałem dość dużo (chce się z tobą kochać/pieprzyć i takie tam miłe rzeczy) jednak całą prawdę poznałem dopiero jakieś dwa tygodnie później, kiedy to specjalnym softem odzyskałem pokasowane z jej telefonu smsy. Jeden z nich o treści "weź pigułkę" na którego zresztą nie odpowiedziała, zrujnował mi życie. Zrobili to dwa razy, w tym raz bez prezerwatywy - wszystko w ciągu jednej nocy, właściwie to godzin, bo nie nocowała u niego. To już powiedziała mi sama, gdy powiedziałem jej że i tak wiem o wszystkim. Była tak najebana, że nie pamięta praktycznie nic (potwierdzone z odzyskanych smsów gdzie pyta go o szczegóły tej nocy). Film jej się urwał, co oczywiście nie znaczy, że wtedy nie wiedziała co robi. Do dziś nie potrafi mi odpowiedzieć na podstawowe pytania - co nią kierowało, czego nam brakowało itd itp a ja bynajmniej nie miałem poczucia, że coś jest bardzo źle, choć z perspektywy czasu oceniam że faktycznie nie był to nasz najlepszy okres to jednak zdecydowanie nie najgorszy.... i nie uzasadniający w mojej opinii takiego kurewstwa z jej strony. Twierdzi że sama tego nie rozumie, że jej wstyd, że żałuje itd. Najczęściej w jej tłumaczeniach przewija się taka refleksja że to było z jej strony chyba tak jak w tym kawale o rabinie i kozie... Nie potrafi tego inaczej wytłumaczyć. Dla tych co nie znają: [i]W skrócie: Mosze przychodzi do rabina pomarudzić na warunki mieszkaniowe. Żona, dzieci, synowe, zięciowie, wnuki - hałas, ścisk, rwetes. Nie daje się wytrzymać. Na to mądry stary rabin mówi: Mosze, ty kup sobie kozę. Mosze zdziwiony ale przecież rabin mądry i słuchać go trzeba. Mosze kupuje kozę, po tygodniu przychodzi kompletnie załamany. Cóżeś mi doradził rebe, żona, dzieci, synowe, zięciowie, wnuki - hałas, ścisk, rwetes. A jeszcze koza beczy, śmierdzi, wszystko zżera, katastrofa, totalne pobojowisko. Rabin: Mosze, ty sprzedaj kozę. Mosze kozę sprzedaje, wraca rozanielony. W domu sielanka - cisza, spokój, mnóstwo miejsca, wszyscy szczęśliwi.[/i] Obecnie temat tamtego typa jest w mojej opinii całkowicie zamknięty. Mam ku temu pewne wskazówki/dowody ale jak wiadomo w takich sytuacjach nigdy nie ma się już potem 100% pewności a jestem bardzo podejrzliwy, z resztą... zawsze byłem, bo... cóż - każdego z nas czasem "kręci" ktoś obcy. Znam to uczucie całkiem dobrze mimo to jednak ja zawsze umiałem utrzymać je w ryzach i byłem jej wierny, także po alkoholu. Wielu uzna, że taka zdrada to pikuś, w porównaniu do osób które dowiadują się o wieloletnich romansach swoich bliskich, może to i prawda ale dla mnie jest to jednak koszmar z którym bardzo źle sobie radzę. Zawsze sądziłem że tam gdzie jest miłość po prostu nie ma miejsca na takie akcje, nie na taką skalę... że zdrada to definitywny koniec wszystkiego. Cóż życie postawiło mnie w takiej sytuacji i ... chyba zabrakło mi jaj i odwagi by odejść tego samego dnia, dalej ją kocham i chcę dać jej szansę choć nie jest to proste... Tłumaczę sobie, że muszę to jakoś przetrwać/przeczekać albo... wykrwawić się wewnętrznie zanim zdecyduję się odejść. Aktualnie, moja żona się stara. Wyprosiła o rok czasu by mogła jakoś odkupić winy, wykazać się itd itp. Mija blisko pół roku odkąd to się stało. Mam lepsze i gorsze dni, lepsze i gorsze noce ale nie ma takiego dnia bym o tym nie myślał. Bym nie myślał o rozwodzie, o tym jak rozkładała przed nim nogi... Jakość mojego życia zmieniła się. Nie jestem już tak pogodny jak kiedyś. Kiedy to wraca jestem zły, markotny, nic mi się nie chce i nie da się ze mną o niczym rozmawiać - wszyscy to pewnie znacie z autopsji. Jedyne co wyszło może na plus to seks - teraz jest jeszcze lepiej niż było choć i tak było zawsze dobrze - te wydarzenia, emocje - jakoś w tej sferze paradoksalnie nas zbliżyły do siebie, pozwalamy sobie na więcej niż przeciętna para uznałaby za normalne... Kolejnym efektem jest też to, że mam czasem ochotę podrywać inne dziewczyny, najchętniej na jej oczach głównie po to by coś sobie udowodnić a może też po to by jakoś się na niej odegrać, choć daleki jestem od planowania faktycznej zdrady - znam siebie i domyślam się, że w niczym mi to realnie nie pomoże oprócz chwilowego podbudowania urażonej męskiej dumy - potem będę się czuł jak szmata. Myślałem też poważnie o wizycie w burdelu ale jw. to raczej nie pomoże choć czasem mnie kusi. Wiem prymitywne....