Przez przypadek odkryłam na tym portalu wpis mojego męża. Zdradziłam go według jego opisu 6 miesięcy po ślubie. Nie do końca. Choć czasem mam wrażenie, że on wie lepiej co dokładnie zaszło, w jakich okoloicznościach i dlaczego. Choć tak na prawdę wie niewiele i to jest najgorsze, że jakkolwiek nie próbowałabym mu to "wytłumaczyć", on stworzył sobie w swojej głowie własną wersję tych wydarzeń i tak mocno w nią wierzy, że nic do niego nie dociera. Postanowiłam podzielić się moją stroną tego wydarzenia. To był jeden moment w którym przekroczyłam granicę. A najgorsze w przekraczaniu granic jest to, że nie wiesz do końca kiedy to robisz. Czy w momencie kiedy przyjmujesz od obcego faceta komplementy? Czy gdy zbliżysz się do niego bardziej? Czy kiedy pójdziesz z nim do łóżka?
Jesteśmy ze sobą od 13 lat, od 3 lat jesteśmy po ślubie. Od 2 lat jesteśmy po zdradzie. Nadal razem, ale czasem mam wrażenie że całkiem osobno. Wzruszył mnie wpis mojego męża, że byłam dla niego najważniejsza i zrobiłam mu takie świństwo. Myślę że część osób, które zostawiają tutaj swoje wpisy, dzieli się z innymi swoją prawdą, robiąc z siebie niewinne ofiary, szukając odpowiedzi dlaczego mnie to spotkało.... Czasem jednak prawda jest zupełnie inna i gdyby każdy sam przed sobą przyznał się również do swoich błędów, to cała sytuacja wyglądałaby inaczej. Otóż mój mąż zapomniał wspomnieć, że on jako pierwszy mnie zdradził. Było to jeszcze za czasów kiedy byliśmy "tylko" parą, ale uwieżcie mi że dla dziewczyny która miała pierwszego faceta i bya nim totalnie zauroczona przez 4 lata, taka wiadomość zwala z nóg. Zrobił to kiedy pierwszy raz fizycznie rozstaliśmy się na wakacje, z powodu jego wyjazdu za granicę do pracy. Pierwsza poważna próba związku. Pisałam do niego listy. Tęskniłam jak szalona! Długo się nie zastanawiał. Według niego, jego zdrada to inna bajka, bo nie byliśmy po ślubie, bo byliśmy razem krótko (4 lata!) i całe mnóstwo innych argumentów. Mimo wielkiego bólu, tak bardzo go kochałam, że nie potrafiłam mu nie wybaczyć. Kolejna sprawa, że dowiedziałam się o tym po jakimś dłuższym czasie od kolegi, który pod moją presją opowiedział mi tą piękną historię. Tak na prawdę intuicja coś mi cały czas podpowiadała. Po tamtych wakacjach wrócił zupełnie odmieniony, stał się pewniejszy siebie, a mnie zaczął traktować bardziej przedmiotowo. Ale że nie byłam wtedy zbyt pewną siebie osobą, znosiłam wszystko. Dopiero kiedy się dowiedziałam o jego zdradzie, jego stosunek do mnie poprawił się, mimo że czasem odnosiłam wrażenie że obwinia mnie za to że wiem o jego występku. Ale uwierzcie mi - zdradę da się wybaczyć. Mnie się udało. A mój motyw zdrady jego nie miał związku z tym co zaszło kiedyś. Chciałam tylko przytoczyć t o zdarzenie, aby powiedzieć wam, że nie każdy "biedny, zdradzony miś" jest taki niewinny na jakiego się podaje!
Dlaczego zdradziłam ja? Czy przestałam kochać? Ależ nie! Kocham go i oddałabym za niego życie! Mieliśmy fajny układ i niby wszystko idealnie...ale jednak. Czegoś musiało brakować, bo podświadomie pragnęłam żeby ktoś mnie zauważył i się we mnie zakochał. A jak wiadomo, otrzymujesz to o co prosisz. Kobiety mają na prawdę niewielkie wymagania. Lubią być po prostu uwielbiane i traktowane przez swoich facetów jak kobiety. Mi tego brakowało, komunikacja między nami była słaba. Mimo tylu lat razem, ne potrafiłam rządać od niego żeby mnie podziwiał. A nawet jesli to robił, to nigdy nie okazywał. Wiecznie zajęty pracą. Był i jest bardzo dobrym człowiekiem, jednak przez trudne dzieciństwo zawsze miał problem z okazywaniem uczuć. Przez to ja też zamknęłam się bardziej w sobie. Może i mój błąd, ale moi rodzice też nigdy nie powiedzieli mi "kocham cię" i też było mi ciężko przełamać się w stosunku do niego. Myślę że zdrady biorą się z braku komunikacji i kompleksów ludzi, z ich niedowartościowania i braku pewności siebie. Kiedy zdradzasz, zwykle dostajesz automatycznie od tej drugiej osoby masę komplementów, czujesz że w tym momecie "żyjesz", rozpiera cię to nowa energia, która być może w twoim regularnym związku wygasła. Nikt raczej nie zdradza kogoś. Chyba że z zemsty. Motywem jest zwykle czysto egoistyczna chęć zrobienia czegoś dla siebie i ta trzecia osoba nie ma z tym nic wspólnego. W takich momentach euforii nie myśli się o tym że się kogoś rani. Bo czy usmiechając się i mówiąc czułe słowa do tego drugiego, w tym konkretnym momencie robisz coś złego? Przecież nie! Refleksje i przemyślenia przychodzą później. Zdrady biorą się z kompleksów, a te między innymi ze złego wychowania przez rodziców, którzy dawali ci za mało miłości i wsparcia, nie budowali twojej wartości. Kiedy kobieta byłaby pewna siebie, to nie zareagowałaby na komplementy obcego faceta. Uśmiechnęłaby się, podziękowała i tyle. Ale kiedy ktoś wręcz pragnie je słyszeć, bo nie ma tego na codzień, jest bardzo podatny na więcej, czyli romans. Wszyscy zdradzeni mężowie, to nie wasza wina! To coś poza wami, więc bez sensu się katować i dręczyć. Wasze żony na prawdę mogą was kochać, tylko miały moment kiedy uległy. Ciężko to zatrzymać, kiedy jest ci tak dobrze. Mi moja zdraa pozwoliła docenić to co mam. Gdyby się nie dowiedział, bylibyśmy szczęśliwi. A tak, ja ciągle, od dwóch lat walczę żeby budować nasz związek, o on na zmianę jest kochany i robi mi straszne wyrzuty. Na terapię nie chciał iść. Do tego w "lepszym momencie" zapłodnił mnie. Dziecko lada dzień pojawi się na świecie, a on dalej robi mi jazdy, na każdym kroku podkreśla że nie jest pewien czy to jego dziecko... Smutne to i chyba ja muszę podjąć ostateczną decyzję. Nie mogę już żyć na takiej huśtawce. Wierzyłam że sie nam uda. Ale teraz wiem że tak może być już do końca, i jedynym słusznym wyjściem jest rozstanie. Z dziecka bardzo się cieszę, bo go pragnęłam od kiedy pamiętam. Szkoda że jego tatuś się nie cieszy. Usłyszałam nawet że wolałby żeby nie było jego. Jeśli po zdradzie zdecydujesz się z kimś zostać, to na boga, nie rób takich rezczy. Nikt nikogo na siłę nie trzyma. Boisz się opinii rodziny, znajomych? Walić to! Każdy pogada, zaakceptuje i zapomni. Nikt za ciebie życia nie przeżyje! Albo z kimś zostajesz, starsz się wybaczyć (jedyne wyjście) i układasz nowy związek na innyc hzasadach, z pełną komunikacją, albo odchodzisz i nie katujesz tej drugiej osoby.