Logowanie
Nie zarejestrowny?
Kliknij tu by się zarejestrować.
Kliknij tu by się zarejestrować.
Zapomniałeś hasła?
Zamów nowe tutaj.
Zamów nowe tutaj.
Rozwód jak wojna 2 Rozwód jak wojna Ostrzeżenia - forum ogólne Użytkownik RozwojZUchem Relatywizowanie aspołecznych ...| Rozwód jak wojna 2 |
[0] |
belzebub
DzieciakSalut
Forgotten
@hurricane katias mrokze naniby1 nero38 parasol
pyra qbazag rru1 st-krzy szalona20122012 zagubiona25| whiteangel | 20. Kwiecień |
| grzegorz28 | 20. Kwiecień |
| Starbuck | 20. Kwiecień |
| oszustka | 20. Kwiecień |
| rafex | 20. Kwiecień |
Mari1999 | 01:13:10 |
|
bardzo smutny | 04:40:31 |
|
makasiala | 06:10:29 |
|
Julianaempat... | 07:36:26 |
|
Matsmutny | 08:51:42 |
Sam nie wiem co tu robię i po co to wszystko piszę. Chyba chodzi o rodzaj terapii, choć bez fachowca chyba się nie obejdzie. Moja historia jest prosta choć dla mnie trochę jak z filmu fantazy ... Nigdy nie przypuszczałem, że coś takiego mnie spotka.
Jakiś czas temu miałem problemy z dziewczyną, z którą jesteśmy od 10 lat. Cudownych 10 lat. Czasem z problemami czasem z uśmiechem ... jak zawsze. Ale bilans zawsze był na plus. Poszło o pewne życiowe decyzje, których ja nie potrafiłem zaakceptować i zachowywałem się trochę jak idiota. Mamy dom i mieszkanie, więc w jakieś kłótni ona się wyprowadziła. Choć ja wciąż byłem z nią. Zawsze wierny i zawsze ją kochałem, choć przyznam z okazywaniem tego uczucia nie było najlepiej. We wrześniu starałem się naprawić nasze relacje, jeździłem z kwiatami, dbałem o nią. Ale poczułem dziwną niechęć do mnie i ogromny żal. Nie wiedziałem o co chodziło jak mówiła "chcę być sama". Ale nie jestem idiotą, podejrzewałem, że kogoś poznała. Nawet wiedziałem i jak zapytałem to mi powiedziała, że poznała kolegę, żeby się wygadać w złej chwili ale mówiła, że mnie kocha.
Ja nie odpuszczałem, starałem się być lepszy i taki jak zawsze. Bolało ale to był dopiero początek. Potem przyszły dobre tygodnie, pojechaliśmy razem na weekend, zaczęliśmy spędzać ze sobą dużo czasu, zaczęło być cudownie. Wczoraj dowiedziała się, że jest w ciąży. Powiedziała mi, że to jego dziecko. Powiedziała mi to ze złami w oczach bo wiem, że mnie kocha i widziałem jak żałuje. Mnie to strasznie boli, tym bardziej, że od dłuższego czasu staraliśmy się mieć swoje dziecko i nic z tego nie wychodziło, zrobiliśmy nawet in vitro. Okazało się, że mam dość słabe nasienie i tylko w ten sposób możemy mieć dzieci.
Nigdy jej nie zdradziłem, była moją jedyną partnerką przez ostatnie 10 lat. Byłem pewien, że ona też. Ale dziś mam problem, żeby jej zaufać. Wczoraj ją przytuliłem, powiedziałem, że ma się nie martwić i że nigdy jej nie opuszczę. Ona, zapewnia, że mnie kocha i że boli ją, że mnie zraniła. Dziś nie spałem całą noc, płakałem w poduszkę tłumacząc sobie, że może to jedyna szansa na nasze wspólne dziecko, że może to to o co tak się modliłem i o co błagałem. Jestem dziś rozbity, nie wiem co robić. Postawiony pod ścianą przypadku wiem tylko jedno, kocham ją i bardzo chciałem dziecka. Mam jedno i drugie. Ale boję się, strasznie się boję, że nawalę, że ten smutek po zdradzie i ciągła depresja zniszczą wszystko, że będę w dziecku widział kogoś innego, że ich skrzywdzę. Nie wiem co robić. Czy to się może udać ?
Wiem, że ona mnie bardzo kocha i po wczorajszej wiadomości płakała, wiem, że zawsze chciała mieć dziecko tylko ze mną, że będę fantastycznym ojcem. Ja, nieskromnie też tak myślę. Co zrobić, żeby zapomnieć te okoliczności i kochać całym sercem Ją i Szkraba, co zrobić, żeby wciąż nie myśleć o tym, że ktoś ją dotykał, całował i ... Jak to przeżyć i nie okazywać jak cierpię, to do niczego nie prowadzi i tylko niszczy. Jak to zrobić ? Jak się uśmiechać ? Jak nie płakać ? Cierpienie miesza mi się z radością, że przyjdzie na świat cudowny brzdąc, który też może mnie kochać i mogę być jego tatą. I jestem jego tatą. Wiem, że tu nikt mi nie pomoże i mało kto zrozumie co czuję. Musiałem to jednak komuś powiedzieć, gdzieś się wyżalić. Muszę się z tym uporać a bez pomocy chyba nie dam rady. Na dziś wiem jedno, kocham ją całym sercem, nie chcę stracić i nie wyobrażam sobie życia bez niej ... Jest miłością mojego życia ...
Najgorsze jest to, że nie mogę sobie poradzić nie z dzieckiem, które nie jest niczemu winne tylko z samą zdradą z tym, że ktoś mi ją zabrał ... nie wiem co robić ... Tak bardzo chciałbym jej ufać ...
Pozdrawiam Wszystkich ...
