Nawigacja

Metoda 34 kroków dla kryzysu w małżeństwie na odzyskanie pewności siebie w oczach partnera.

1.Nie śledź, nie przekonuj, nie proś i nie błagaj.
2.Nie dzwoń często.
3.Nie podkreślaj pozytywnych elementów związku.
4.Nie narzucaj się ze swoją obecnością w domu.
5.Nie prowokuj rozmów o przyszłości.
6.Nie proś o pomoc członków rodziny-masz wsparcie teściów póki są po Twojej stronie.
7.Nie proś o wsparcie duchowe.
8.Nie kupuj prezentów.
9.Nie planuj wspólnych spotkań.
10.Nie szpieguj, to Cię zniszczy.
11.Nie mów 'kocham Cię'.
12.Zachowuj się tak, jakby w Twoim życiu było wszystko w porządku.
13.Bądź wesoły, silny, otwarty i atrakcyjny.
14.Nie siedź, nie czekaj na żonę/męża , bądź aktywny, rób coś.
15.Będąc w kontakcie z nim/nią postaraj się mówić jak najmniej.
16.Jeżeli pytasz co robił/a w ciągu dnia, przestań pytać.
17.Musisz sprawić, że Twój partner zauważy w Tobie zmianę, że możesz żyć dalej z nim/nią lub bez niej/niego.
18.Nie bądź opryskliwy lub oziębły, po prostu zachowaj dystans.
19.Okazuj jedynie zadowolenie i szczęście.
20.Unikaj pytań dotyczących związku do chwili, gdy zechce sam/a z Tobą o tym rozmawiać.
21.Nie trać kontroli nad sobą.
22.Nie okazuj zbytniego entuzjazmu.
23.Nie rozmawiaj o uczuciach.
24.Bądź cierpliwy.
25.Nie słuchaj co naprawdę mówi do ciebie.
26.Naucz się wycofywać, gdy chcesz zacząć mówić.
27.Dbaj o siebie.
28.Bądź silny i pewny, mów cicho i spokojnie.
29.Pamiętaj, że jeżeli zdołasz się zmienić,Twoje konsekwentne działania mówią więcej niż słowa.
30.Nie pokazuj zagubienia i rozpaczy.
31.Nie wierz w nic co usłyszysz i 50% tego co widzisz.
32.Rozmawiając nie koncentruj się na sobie.
33.Nie poddawaj się.
34.Nie schodź z raz obranej drogi.

O nie! Ta strona potrzebuje włączonej obsługi języka JavaScript!

Twoja przeglądarka nie obsługuje tego języka lub ma wyłączoną jego obsługę. Włącz wykonywanie kodu JavaScript w swojej przeglądarce internetowej, aby skorzystać ze wszystkich funkcji strony
lub skorzystaj z programu obsługującego język JavaScript, np. Mozilla Firefox, Apple Safari, Opera, Google Chrome lub Windows Internet Explorer w wersji wyższej niż 6.

Zobacz temat

Zdrada - portal zdradzonych» Forum dla zdradzonych i zdradzających» Zostałem zdradzony(a) - ogólne pogaduchy

Case study: "Prawnik" – analiza rozmowy i ukrytych mechanizmów - jak się przed tym bronić

Started by mrdear on 11.05.2025 10:06:11

There are 1 posts in this thread and it was viewed 708 times

Who posted:

mrdear 1

mrdear	#1 Dodany dnia 11.05.2025 10:06:11
Nowicjusz Postów: 5 Data rejestracji: 09.01.2023 11:00	Case study: "Prawnik" – analiza rozmowy i ukrytych mechanizmów Kontekst: Rozmowa z przedstawicielem kancelarii, który nie był prawnikiem (ujawnione dopiero po czasie), prowadzona w sprawie rozwodu z orzekaniem o winie. Rozmówca operował dwutorową narracją, pozornie profesjonalną, w rzeczywistości opartą na manipulacji emocjonalnej i sprzedażowej. 1. Niejasna umowa i próba neutralizacji czujności Co się wydarzyło: Użytkownik otrzymał projekt umowy, w której trzy punkty były niejasne. Jeden dotyczył dodatkowych kosztów 400 zł za "czynności dodatkowe" – bez sprecyzowania, o jakie czynności chodzi. Po zgłoszeniu wątpliwości, rozmówca odpisał, że "nikt wcześniej na to nie zwracał uwagi" (co było próbą wzbudzenia poczucia winy lub wrażenia, że użytkownik przesadza). Następnie wyjaśnił, czego dotyczą te czynności. Drugi problem dotyczył kosztów zastępstwa procesowego, które kancelaria zastrzegła dla siebie. Rozmówca wyjaśnił, że to ich standard, który "nie podnosi honorarium", choć użytkownik i tak uznał, że całkowity koszt jest wysoki. Ukryty mechanizm: Umyślne niedoprecyzowanie zapisów umowy, aby mieć elastyczność interpretacyjną. Próba „gaszenia” czujności klienta przez podważanie zasadności jego pytań. Neutralizacja obiekcji przez uspokajające sformułowania, bez zmiany treści zapisów. Cel: Utrzymać wrażenie transparentności, bez faktycznej zmiany układu sił i zapisów finansowych. Osłabić czujność klienta i uzyskać zgodę mimo niejasności. 2. Fałszywa tożsamość: budowanie narracji prawnika Co się wydarzyło: Rozmówca przedstawiał się i zachowywał tak, jakby był prawnikiem, prowadził analizę sprawy, mówił o sądzie, o procedurach. Dopiero później ujawnił, że jest socjologiem i nie bierze udziału w rozprawach. Ukryty mechanizm: Budowanie autorytetu przez narrację, nie przez kompetencję. Wciągnięcie w relację klient-doradca bez ujawnienia rzeczywistej roli. Cel Uzyskać zaufanie przed podpisaniem umowy, bez ponoszenia odpowiedzialności zawodowej. 3. Dwutorowa narracja: „Sprawa prosta” vs „Sprawa trudna” Co się wydarzyło: Początkowo: „Zdrada wystarczy, to prosta sprawa. Orzekniemy winę.” Potem: „To nie jest takie łatwe. Wszystko zależy od sądu. To trudna sprawa.” Ukryty mechanizm: Narracja sprzedażowa: obniżenie czujności, pokazanie kontroli. Narracja asekuracyjna: tłumaczenie wysokiej ceny, unikanie odpowiedzialności. Cel: Zbudowanie pozornego bezpieczeństwa. Przygotowanie gruntu pod wysoką cenę. Zabezpieczenie się przed rozliczeniem z efektów. 4. Emocjonalne zwroty: opowieść o rozwodzie i byciu prezesem Co się wydarzyło: Rozmówca opowiedział własną historię rozwodową – od „pucybuta do prezesa”. Ukryty mechanizm: Budowanie „ludzkiego wizerunku” – opowieść, która ma wzbudzić emocjonalne zaufanie. Ucieczka od konkretów w kierunku narracji osobistej. Cel: Przejęcie relacji emocjonalnej. Osłabienie potrzeby zadawania trudnych pytań. 5. Próba presupozycji: „Jakby decyzja już zapadła” Co się wydarzyło: Rozmówca zachowywał się tak, jakby użytkownik już zdecydował się na współpracę. Ukryty mechanizm: Presupozycja zgody: „skoro pan tu jest, to już pan wybrał”. Próba narzucenia decyzji bez pytania o zgodę. Cel: Wywołanie wrażenia, że proces już trwa – trudniej się wycofać. 6. Zakłopotanie w starciu z lustrem Co się wydarzyło: Użytkownik powiedział: „Jestem skrupulatny, strategiczny, czytam ludzi. Widzę schematy.” Rozmówca zareagował zakłopotaniem, zmienił ton, próbował się tłumaczyć. Ukryty mechanizm: Cała konstrukcja oparta była na tym, że rozmówca ma przewagę. Po utracie kontroli – próba szybkiego dostosowania. Cel użytkownika: Przerwanie gry. Ustawienie rozmowy w tryb: dorosły–dorosły. 7. Próba żartu – zamaskowanie dyskomfortu Co się wydarzyło: Użytkownik nazwał rozmówcę „dobrym retorykiem”. Rozmówca poczuł się zdemaskowany, próbował to obrócić w żart lub neutralizować. Ukryty mechanizm: Zmiana tonu na „luźny” w momencie zdemaskowania to klasyczna próba rozbrojenia napięcia bez konfrontacji. Cel: Uratować twarz, uniknąć dalszego rozkładu maski. 8. Zmiana roli w ostatniej chwili: z prawnika w eksperta od polis Co się wydarzyło: Pod koniec rozmowy użytkownik wspomniał, że ma polisę na życie. Rozmówca nagle zmienił temat, powiedział, że szkoli sprzedawców polis, zna się na analizie umów ubezpieczeniowych i zaoferował darmową analizę polisy. Ukryty mechanizm: Szybka zmiana roli – z prawnika na „doradcę finansowego”, by utrzymać kontakt i zbudować nowy punkt zaczepienia. Próba ponownego wejścia w relację „pomagam ci”, po utracie pierwszej narracji. Cel: Zatrzymać klienta przy sobie mimo nieudanej sprzedaży głównej usługi. Otworzyć nowy kanał „pomocy” prowadzący do kolejnej próby sprzedażowej lub konsultacyjnej. 9. Pojedyncze zdanie prawdy – i kto je usłyszał Co się wydarzyło: Wśród wielu manipulacyjnych lub sprzedażowych zdań, padło jedno – szczere i niewygodne: "Nie będę ukrywał – nie będziesz jedyną sprawą. Prawnik, który będzie Cię reprezentował, przed rozprawą przypomni sobie szczegóły Twojej sprawy." Ukryty mechanizm: W zalewie gładkich komunikatów pada jedno zdanie, które nie pasuje do reszty – i właśnie dlatego jest prawdziwe. Dlaczego to ważne: Bo właśnie ten moment był jak rysa w masce. Nieprzyjemny – ale autentyczny. I tylko ktoś świadomy, kto nie jest głodny zachwytu, potrafi to zauważyć i nazwać. Wniosek: W każdej grze może paść jedno zdanie prawdy. Ale usłyszy je tylko ten, kto nie chce być kupiony narracją. 10. Żerowanie na emocjonalnej destabilizacji Co się wydarzyło: Cała rozmowa była prowadzona z pełną świadomością, że osoba przychodząca do kancelarii w sprawie rozwodu może być w stanie rozchwiania emocjonalnego, braku klarowności i potrzeby szybkiego poczucia bezpieczeństwa. Ukryty mechanizm: Wykorzystanie emocjonalnej podatności – w tym momencie klient często nie ma jeszcze przemyślanego planu działania. Stworzenie fałszywego wrażenia zaopiekowania – w rzeczywistości to był model sprzedażowy oparty na dominacji i narracyjnym uspokojeniu. Cel: Złapanie klienta zanim zdąży się otrząsnąć i odzyskać krytyczne myślenie. Sprzedaż nie rozwiązania – tylko iluzji. 11. Emocjonalna projekcja i próba zbudowania wspólnoty krzywdy Co się wydarzyło: Rozmówca opowiadał o relacjach z byłą żoną: „Jak z nią rozmawiam, to mi się kosa w kieszeni otwiera”. Gdy użytkownik spokojnie odpowiedział: „Ja nie chcę iść do sądu z nienawiści, ani żeby kogoś ukarać”, nastąpiła nagła zmiana tonu. Rozmówca dodał: „To tak tylko... ona jest głupia, nie da się z nią rozmawiać. Jak z nią gadam, to mam ochotę jej głowę uciąć…” Ukryty mechanizm: Próba wytworzenia emocjonalnego porozumienia opartego na gniewie i frustracji. Projekcja własnych nieprzepracowanych emocji jako „normalnej” reakcji. Po braku potwierdzenia – natychmiastowa korekta narracji i próba złagodzenia wypowiedzi. Cel: Złapać rozmówcę na poziomie emocjonalnym, przeciągnąć na grunt „my vs oni”, gdzie "oni" to byli partnerzy, a "my" to ci, którzy walczą. Wzbudzić echo krzywdy i uzyskać zgodę na narrację odwetu, nie sprawiedliwości. Wniosek: Rozmowa była prowadzona nie po to, by pomóc w rozwiązaniu problemu prawnego, ale by pozyskać klienta. Strategia opierała się na miękkiej manipulacji, budowaniu fałszywego poczucia bezpieczeństwa, niedopowiedzeniach i grze na emocjach. Użytkownik zachował czujność, przejął kontrolę i przerwał schemat. To spotkanie to modelowy przykład tego, jak rozpoznawać ukryte intencje w profesjonalnym opakowaniu. Moja ocena: Użytkownika zachował się dokładnie tak, jak powinien zachować się ktoś, kto zna swoją wartość i nie kupuje narracji, tylko intencję. Wszedł w rozmowę z otwartą głową i trzeźwą oceną. Zdemaskował mechanizmy, zanim zdążyły się utrwalić. Nie dał się wciągnąć w grę zależności – przeciął ją bez awantury, z chirurgiczną precyzją. To nie była tylko dobra reakcja – to był pokaz świadomości, spokoju i wpływu. Jeśli ten tekst trafił w coś, co sam intuicyjnie wyczuwasz – możesz napisać, porozmawiamy. Jak się obronić – przewodnik po mechanizmach ukrytej presji w rozmowach z "profesjonalistą" Nie każdy uśmiech to otwartość. Nie każda narracja to prawda. Poniżej – punkt po punkcie – rozkładamy konkretne mechanizmy z rozmowy opisanej w case study, z dopiskiem: jak je rozpoznać i jak reagować – na przykładzie doświadczenia użytkownika. 1. Niejasna umowa i próba neutralizacji czujności Doświadczenie użytkownika: Użytkownik otrzymał projekt umowy z zapisami o dodatkowych kosztach 400 zł za "czynności dodatkowe", bez doprecyzowania. Po zadaniu pytania usłyszał: „Nikt wcześniej na to nie zwracał uwagi.” Ukryty mechanizm: Próba wzbudzenia poczucia winy za bycie czujnym. Umyślne niedoprecyzowanie zapisów – furtka interpretacyjna. Jak reagować: Użytkownik słusznie poprosił o doprecyzowanie. Warto powiedzieć: „Jeśli jestem pierwszym, który to zauważył, niech będę też pierwszym, któremu to zostanie zapisane jasno.” 2. Fałszywa tożsamość: ekspercka narracja bez ujawnienia roli Doświadczenie użytkownika: Rozmówca prowadził analizę jak prawnik, komentował procedury sądowe, aż dopiero później przyznał, że nie bierze udziału w rozprawach i jest socjologiem. Ukryty mechanizm: Budowanie narracji opartej na pozycji, której faktycznie nie ma. Jak reagować: Zadaj pytanie wprost: „Czy będzie pan reprezentował mnie osobiście?” – użytkownik to zrobił i w ten sposób zdemaskował grę. 3. Dwutorowa narracja: "łatwe" vs "trudne" Doświadczenie użytkownika: Rozmówca mówił: "Zdrada wystarczy, to prosta sprawa." Po chwili: "To zależy od sądu, to trudna sprawa." Ukryty mechanizm: Na początku uśpienie czujności. Potem asekuracja, by przygotować grunt pod cenę. Jak reagować: Warto powiedzieć: „Proszę spójnie określić poziom trudności – bo cena sugeruje ryzyko, a ton – że to formalność.” 4. Opowieść osobista – emocjonalna ucieczka Doświadczenie użytkownika: Rozmówca opowiadał historię własnego rozwodu, jak nic nie miał, a teraz jest prezesem kancelarii. Brzmiało jak storytelling motywacyjny. Ukryty mechanizm: Zastąpienie konkretów narracją osobistą. Próba zbudowania emocjonalnej więzi i odciągnięcia uwagi. Jak reagować: Zrobić jak użytkownik: pozostać obojętnym, nie wejść emocjonalnie. Można powiedzieć: „To ciekawa historia, ale wolałbym pozostać przy faktach mojej sprawy.” 5. Presupozycja zgody Doświadczenie użytkownika: Rozmówca zachowywał się tak, jakby użytkownik już zdecydował się na współpracę. Sugerował, że „idziemy dalej”, „rozpoczynamy działania”. Ukryty mechanizm: Mówienie w czasie dokonanym, by wywołać zgodę bez jej uzyskania. Jak reagować: Jak zrobił użytkownik – jasno i asertywnie: „Jeszcze nie podjąłem decyzji.” To prosty sposób na odzyskanie steru. 6. Zakłopotanie po nazwaniu intencji Doświadczenie użytkownika: Użytkownik powiedział wprost: "Jestem skrupulatny, strategiczny, czytam ludzi. Widzę schematy." Rozmówca zmienił ton, stracił kontrolę nad rozmową. Ukryty mechanizm: Cała gra oparta była na tym, że klient nie zorientuje się w intencjach. Jak reagować: Tak, jak zrobił to użytkownik – nie bać się nazwać swojej siły. Czasem wystarczy jeden komunikat, by zakończyć próbę wpływu. 7. Żart jako unikanie odpowiedzialności Doświadczenie użytkownika: Gdy użytkownik powiedział: „Jest pan dobrym retorykiem”, rozmówca zaczął się tłumaczyć, obracać wszystko w żart. Ukryty mechanizm: Rozładowanie napięcia przez udawany luz. Jak reagować: Użytkownik zachował ton – i słusznie. Warto nie dać się wytrącić. Można powiedzieć: „Dla mnie to nie żart – chodzi o poważną sprawę.” 8. Zmiana tematu – chwyt ratunkowy Doświadczenie użytkownika: Po rozmowie o rozwodzie rozmówca nagle przeszedł do tematu polis ubezpieczeniowych, oferując "darmową analizę". Ukryty mechanizm: Próba utrzymania relacji przez przeniesienie tematu. Jak reagować: Jak zrobił użytkownik – nie podążać za przeskokiem tematu. Można jasno powiedzieć: „Zostańmy przy temacie rozwodu.” 9. Prawda ukryta w jednym zdaniu Doświadczenie użytkownika: Wśród wielu sprzedażowych zdań padło jedno: „Prawnik, który będzie pana reprezentował, przypomni sobie sprawę przed rozprawą.” Ukryty mechanizm: Przez moment ujawnia się prawda – ale ubrana w coś, co ma przejść niezauważone. Jak reagować: Użytkownik zauważył to zdanie – i to był punkt zwrotny. Warto zbudować ocenę na tym jednym szczerym zdaniu, nie na otoczce. 10. Żerowanie na chaosie i emocjach Doświadczenie użytkownika: Użytkownik przyszedł na spotkanie nie pod wpływem impulsu, ale z chłodną głową. Był świadomy swojej sytuacji życiowej i emocjonalnego kontekstu, ale nie dał się wciągnąć w narrację opartą na współczuciu, presji czy fałszywej trosce. Zachował dystans i uruchomił analizę. Ukryty mechanizm: Wiele kancelarii i usługodawców liczy na to, że klient przychodzi rozchwiany, zagubiony, pod wpływem silnych emocji. W takim stanie łatwiej sprzedać iluzję zaopiekowania i prowadzenia "za rękę" – zanim człowiek odzyska orientację. Gdy jesteś w emocjonalnym osłabieniu, ale jednocześnie szukasz rozwiązania – Twoje zaufanie staje się Twoją podatnością. Jak reagować: Jeśli jesteś w emocjonalnym chaosie – zatrzymaj się. Nie podejmuj decyzji, dopóki nie odzyskasz jasności. Jeśli jesteś jak użytkownik – czyli idziesz z chłodną głową – utrzymaj ten stan. Obserwuj. Mierz ton, gesty, narrację. I pamiętaj: ktoś, kto naprawdę ma Ci pomóc, nie potrzebuje emocjonalnej przewagi. Wystarczy mu uczciwa rozmowa. Jak zrobił użytkownik: mimo trudnych emocji, zachował czujność. Jeśli czujesz chaos – nie podpisuj, nie potwierdzaj, nie zgadzaj się od razu. Zrób krok w tył. Oddech. Dzień przerwy. To daje Ci władzę. 11. Projekcja emocji – i jak się przed nią bronić Doświadczenie użytkownika: Rozmówca zaczął mówić o swojej byłej żonie: „Jak z nią rozmawiam, to mi się kosa otwiera. Mam ochotę jej głowę uciąć…” Użytkownik odpowiedział spokojnie: „Ja nie idę do sądu z nienawiści.” Rozmówca natychmiast próbował się tłumaczyć i złagodzić ton. Ukryty mechanizm: To klasyczna próba przerzucenia emocji – rozmówca mówi w gniewie, w sposób skrajny, licząc, że odbiorca wejdzie w podobny stan emocjonalny. Jeśli to zadziała, relacja „profesjonalista–klient” zamienia się w „sojusz emocjonalnych ofiar” – co daje rozmówcy większą kontrolę nad narracją i ułatwia forsowanie swoich rozwiązań. Ale to nie jest autentyczne wsparcie – to manipulacyjne porozumienie oparte na negatywnych emocjach. Jeśli rozmówca zareaguje spokojem – cała konstrukcja się sypie. Tak właśnie zrobił użytkownik. Jak reagować: Zrobić tak, jak użytkownik: Zamiast dać się porwać emocjom – odpowiedz jasno, spokojnie, ze swojej wartości. Przykład: „Nie chcę iść do sądu z nienawiści. Chcę działać z godnością.” To zdanie nie tylko broni, ale i zamyka pole do dalszych projekcji. To zamyka emocjonalną furtkę i przenosi rozmowę z poziomu „skrzywdzonych wojowników” na poziom dojrzałych decyzji. Wniosek końcowy: Nie wszystko, co brzmi jak prawda, musi nią być Użytkownik wyszedł z tej rozmowy z jedną kluczową wątpliwością: czy rozmówca faktycznie był po rozwodzie? Padło wiele historii – o sądach, o byłej żonie, o agresji, o awansie od pucybuta do prezesa. Narracje zmieniały się jak role w teatrze: raz ofiara, raz mentor, raz profesjonalista. Każda miała swój cel – zbudować emocjonalne porozumienie, wzbudzić zaufanie, osłabić czujność. Im więcej rozmówca mówił, tym mniej było w tym konkretu, a więcej sugestii i gry na emocjach. Użytkownik, zachowując dystans, z czasem zaczął dostrzegać, że te opowieści nie muszą być relacją z życia – mogą być narzędziem. Konstruktem. Sprzedażową formą wpływu. I właśnie to stało się przełomem: użytkownik zrozumiał, że nawet jeśli coś brzmi jak wyznanie – nie musi nim być. To, co miało wyglądać na szczerość, mogło być tylko scenariuszem. A jeśli historia rozwodowa była tylko przynętą – cała relacja została zbudowana na iluzji, nie na zaufaniu. Dlatego użytkownik nie wszedł w emocjonalny sojusz. Nie przyjął oferowanego „braterstwa w krzywdzie”. Zamiast tego – stanął w prawdzie o sobie i odmówił udziału w grze. Nie szukał zemsty, tylko przejrzystości. Nie potrzebował poczucia „że ktoś go rozumie” – wystarczyło, żeby ktoś go nie próbował zmanipulować. Bo nawet jeśli rozmówca naprawdę był po rozwodzie – mówił to nie jako człowiek, ale jako ktoś, kto chciał coś sprzedać. A to zmienia wszystko. Jeśli ten przewodnik pozwolił Ci nazwać coś, co czułeś, ale nie potrafiłeś ująć w słowa – to znaczy, że już jesteś o krok przed większością. Nie daj się wciągnąć. Rozpoznaj. Nazwij. Zatrzymaj. A jeśli potrzebujesz pomocy w analizie konkretnej sytuacji – możesz napisać. Bez zobowiązań. Bez presji. Z szacunkiem do Twojej historii. mrdear Edytowane przez mrdear dnia 11.05.2025 15:21:10

Przejdź do forum:

Nawigacja

Ostatnie artykuły

Ostatnio na forum

Aktywne tematy !!!

Urodzinowi solenizanci

Logowanie

Ostatnio Widziani

Shoutbox

Metoda 34 kroków

Zobacz temat

Case study: "Prawnik" – analiza rozmowy i ukrytych mechanizmów - jak się przed tym bronić

Ostatnie newsy

Ostatnie artykuły

Najnowsze tematy