Dzień dobry. Nie wiem od czego zacząć bo nigdy nie opisywałem tego co czuje i myślę jestem z tych co nie dzieli się swoimi problemami z każdym i raczej wszystko zachowuje dla siebie ale już nie daje rady... Ale może od początku... Z moim M jesteśmy 4 lata w tym roku mamy ślub. Wiecie przygotowania sielanka pełnią szczęścia... raczej nie do końca, dzieli nas 100km, podjęliśmy decyzję że zamieszkamy w jego okolicach (ma bardzo dobrze płatna pracę A mi łatwiej w moim zawodzie będzie znaleźć pracę tam niż jemu u mnie). Przemyślana, świadoma decyzja.. szukaliśmy mieszkania, ale jego mama wpadła na pomysł że da nam działkę sprzeda ziemi troszkę (mają ogromne gospodarstwo, ziemia zwierzęta itp, zamieszkamy gdzieś na wsi myślałam że to super pomysł... Niestety do końca tak nie jest z przyszła teściowa się tolerujemy ale o miłości nie ma mowy z siostra która mieszka w domu rodzinnym się nie dogaduje doszli do wniosku ze jak dostajemy ziemię i mamy się budować to cała ta gospodarka ba naszej głowie mamy się zająć zniwamy itp. Wyobraźcie sobie kobietę która całe życie pracuje w korpo w oborze .. mój M też na początku miał takie samo zdanie jak ja że pomysł jest głupi i że wpisujemy się z tego... Ale od jakiegoś czasu bawi się w to gospodarstwo jego rodzina uważa że ja mam też się uczuć tego bo za jakiś czas mamy się tym zajmować, nie rozmawiam z nimi jak myślę o ślubie i przeprowadzce to mi się płakać chce, mam świadomość że będę samotna, nie mam tu nikogo jest jego rodzina która dla mnie jest innym światem.... Z dnia na dzień coraz więcej mam obaw, coraz częściej płacze. Przygotowania do wesela trwają tak się cieszę tym ale myśl o mieszkaniu tu mnie niszczy A mój M uważa że to świetny pomysł że przesadzam że się ogarnę A jego mamusia ma rację skoro coś nam dała to musimy dopracować..... Jak mam dopracować? Całe życie w polu A pieniądze ida do jej gospodarstwa domowego.. mój M wpadł na pomysł rezygnacji z pracy na rzecz tej gospodarki.. jestem załamana. Nie wyobrażam sobie że przestajemy na jednej pensji A wiem że jakiekolwiek pieniądze z tej gospodarki będą szły do teściowej i rodziny siostry mojego. Poświęca się dla nich A od nich za grosz pomocy.. moja rodzina uważa że przesadzam że się przyzwyczaje A ja jestem porostu przerażona.. budowa trwa i zamiast wybierać panele czy kolory ścian ja płacze i nie chce tam jeździć. On mnie nie zdradził fizycznie ale zdradził nasze idee plany marzenia.. szczerze? Jakbym od początku wiedziała że on całe życie będzie mieszkał przy mamie i będzie biegał do gospodarki nie mając czasu na życie rodzinne nie byłabym z nim nie pozwoliłaby sobie na zakochanie i miłość do tego człowieka. Zakochałam się w człowieku który walczył o nasze marzenia i plany który myślał tak jak ja A on nagle zaczyna myśleć tak jak jego mama jak jego rodzina. Ciągle się kłócimy ciągle to ja jestem ta zła zwracam mu dupe i ciągle się czepiam.. Mam wrażenie że nastawiaja to w domu. Ale nie mam zadnych dowodów nie po trafię mu przemówić do rozumu. Dziś był cios później pasa.. coś się tam zepsuło w tym gospodarstwie A on odłożone pieniądze na ślub (organizujemy sami, sami placimy) włożył w ta część nie widząc w tym problemu A jego rodzina twierdzi że go okradam i że jestem zazdrosna o relacje i o to że im się powiedz..... powodzi im się dzięki jego ciężkiej pracy.... Nie wiem co robić.. przepraszam że tak emocjonalnie to pisze ale ledwo co mam siłę wstawać rano... Błagam pomóżcie mi doradzicie A przede wszystkim szczerze piszcie co myślicie bo może serio to ja przesadzam A życie jest takie 'ujowo" ciężkie. Pozdrawiam ;)